၂၈၊ ၂၊ ၂၀၀၈
နင္ႀကီးတယ္ ... ႏွစ္ခါျဖတ္
အခုတေလာ ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိ ငယ္ငယ္တုန္းက ဖန္တရာေတေအာင္ ၾကားဖူးတဲ့ ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ ေခါင္းထဲ ေရာက္ေရာက္လာတယ္။ ျပန္ေျပာျပပါရေစ။
တခါတုန္းက ဖိုးသူေတာ္ တစ္ဦးဟာ ဂဏန္းအလြန္စားခ်င္ေနသတဲ့။ ဒါေပမယ့္ ဖိုးသူေတာ္ ျဖစ္ေနေတာ့ သူ႔အသက္ကို သတ္လို႔မရျပန္ဘူး။ ပင္လယ္ကမ္းစပ္မွာ သြားေနတဲ့ ဂဏန္းေတြကို ၾကည့္ရင္း ဖိုးသူေတာ္ အေတာ့္ကို စိတ္ဒုကၡမ်ားေနပါသတဲ့။
ဒါနဲ႔ အႀကံရၿပီး မီးဖိုကာ အိုးႀကီးတစ္လံုးထဲ ေရထည့္၊ ပြက္ပြက္ဆူေအာင္ ႀကိဳပါေလေရာ။ ၿပီးေတာ့ အိုးေပၚမွာ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းကို ကန္႔လန္႔ျဖတ္တင္လိုက္ကာ ဂဏန္းေတြကို တစ္ေကာင္ၿပီး တစ္ေကာင္ ဖမ္းၿပီး တုတ္ေပၚေလွ်ာက္ခုိင္းေလတယ္။ မေလွ်ာက္ခိုင္းခင္မွာ နင့္ထိုက္နဲ႔နင့္ကံပဲ တုတ္ဟိုဘက္ေရာက္ရင္ လြတ္ေစ လို႔ ဆိုေသးသတဲ့။ ဂဏန္းေလးေတြလည္း ေရေႏြးေငြ႔ေတြၾကားမွာ ႀကိဳးစားေလွ်ာက္ရင္း ေရေႏြးအိုးထဲကို တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေပါ့။ ဖိုးသူေတာ္ကေတာ့ သူ႔အသက္ကို ကိုယ္တိုင္ မသတ္ရပဲ ဂဏန္းသား စားရေတာ့မွာမို႔ အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္ေနပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ဂဏန္းအႀကီးႀကီးတစ္ေကာင္ကို မိလာျပန္ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း တုတ္ေပၚျဖတ္ခိုင္းပါတယ္။ ဂဏန္းႀကီးလည္း မတတ္သာပဲ တုတ္ေပၚမွာ လႈတ္လီလႈတ္လဲ့နဲ႔ ေလွ်ာက္ရေလတယ္။ ေရေႏြးကလည္း ပြက္ပြက္ကို ဆူေနေလေတာ့ ဂဏန္းႀကီး တကိုယ္လံုး ေရေႏြးေငြ႔ေတြ႔ ဖုံးေနေတာ့တာေပါ့ (ေဆာ္နာ စိမ္သလို ရွိမယ္ ထင္တယ္ေနာ္ )။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဂဏန္းႀကီးက ခံႏိုင္ရည္ရွိၿပီး တုတ္ဟိုဘက္ကို ေရာက္သြားပါတယ္။
ဖိုးသူေတာ္လည္း မခံခ်ိမခံသာျဖစ္၊ ဂဏန္းႀကီးကို စားကလည္း စားခ်င္နဲ႔ အရူးတပိုင္း ျဖစ္ေနပါေရာ။
ဥာဏ္နီ ဥာဏ္နက္ထုတ္ရင္း ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဖိုးသူေတာ္ အႀကံရၿပီး ဂဏန္းႀကီးကို ေျပာလိုက္သတဲ့
“နင္ႀကီးတယ္ ႏွစ္ခါျဖတ္” ... တဲ့။
၀န္ခံခ်က္။
ျမန္မာဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ဖိုရမ္တြင္ ကို snaing တင္လာေသာ ပံုျပင္ကို ျမန္မာျပန္ပါသည္။
စာရႈသူမ်ားအတြက္ ေမးခြန္း
တခါတုန္းက ဖိုးသူေတာ္ တစ္ဦးဟာ ဂဏန္းအလြန္စားခ်င္ေနသတဲ့။ ဒါေပမယ့္ ဖိုးသူေတာ္ ျဖစ္ေနေတာ့ သူ႔အသက္ကို သတ္လို႔မရျပန္ဘူး။ ပင္လယ္ကမ္းစပ္မွာ သြားေနတဲ့ ဂဏန္းေတြကို ၾကည့္ရင္း ဖိုးသူေတာ္ အေတာ့္ကို စိတ္ဒုကၡမ်ားေနပါသတဲ့။
ဒါနဲ႔ အႀကံရၿပီး မီးဖိုကာ အိုးႀကီးတစ္လံုးထဲ ေရထည့္၊ ပြက္ပြက္ဆူေအာင္ ႀကိဳပါေလေရာ။ ၿပီးေတာ့ အိုးေပၚမွာ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းကို ကန္႔လန္႔ျဖတ္တင္လိုက္ကာ ဂဏန္းေတြကို တစ္ေကာင္ၿပီး တစ္ေကာင္ ဖမ္းၿပီး တုတ္ေပၚေလွ်ာက္ခုိင္းေလတယ္။ မေလွ်ာက္ခိုင္းခင္မွာ နင့္ထိုက္နဲ႔နင့္ကံပဲ တုတ္ဟိုဘက္ေရာက္ရင္ လြတ္ေစ လို႔ ဆိုေသးသတဲ့။ ဂဏန္းေလးေတြလည္း ေရေႏြးေငြ႔ေတြၾကားမွာ ႀကိဳးစားေလွ်ာက္ရင္း ေရေႏြးအိုးထဲကို တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေပါ့။ ဖိုးသူေတာ္ကေတာ့ သူ႔အသက္ကို ကိုယ္တိုင္ မသတ္ရပဲ ဂဏန္းသား စားရေတာ့မွာမို႔ အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္ေနပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ဂဏန္းအႀကီးႀကီးတစ္ေကာင္ကို မိလာျပန္ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း တုတ္ေပၚျဖတ္ခိုင္းပါတယ္။ ဂဏန္းႀကီးလည္း မတတ္သာပဲ တုတ္ေပၚမွာ လႈတ္လီလႈတ္လဲ့နဲ႔ ေလွ်ာက္ရေလတယ္။ ေရေႏြးကလည္း ပြက္ပြက္ကို ဆူေနေလေတာ့ ဂဏန္းႀကီး တကိုယ္လံုး ေရေႏြးေငြ႔ေတြ႔ ဖုံးေနေတာ့တာေပါ့ (ေဆာ္နာ စိမ္သလို ရွိမယ္ ထင္တယ္ေနာ္ )။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဂဏန္းႀကီးက ခံႏိုင္ရည္ရွိၿပီး တုတ္ဟိုဘက္ကို ေရာက္သြားပါတယ္။
ဖိုးသူေတာ္လည္း မခံခ်ိမခံသာျဖစ္၊ ဂဏန္းႀကီးကို စားကလည္း စားခ်င္နဲ႔ အရူးတပိုင္း ျဖစ္ေနပါေရာ။
ဥာဏ္နီ ဥာဏ္နက္ထုတ္ရင္း ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဖိုးသူေတာ္ အႀကံရၿပီး ဂဏန္းႀကီးကို ေျပာလိုက္သတဲ့
“နင္ႀကီးတယ္ ႏွစ္ခါျဖတ္” ... တဲ့။
၀န္ခံခ်က္။
ျမန္မာဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ဖိုရမ္တြင္ ကို snaing တင္လာေသာ ပံုျပင္ကို ျမန္မာျပန္ပါသည္။
စာရႈသူမ်ားအတြက္ ေမးခြန္း
- ဒီဂဏန္းႀကီး ဒုတိယအႀကိမ္မွာ တုတ္ဟိုဘက္ထိပ္ကို ေရာက္မယ္ထင္ပါလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေရေႏြးအိုးထဲပဲ ျပဳတ္က်ေလမလား။
- ဟိုဘက္ ေရာက္မယ္လို႔ထင္ရင္ ဖိုးသူေတာ္ႀကီး ဘာဆက္လုပ္မယ္မ်ား ထင္ပါသလဲ။
16 comments:
Nomatter what, the guy has contigency plans...his one and only attention is having delicious crap meal....he will play dirty ..literally..
ဟိုဘက္ေရာက္သြားလည္း သတ္စားမွာပဲ။ မေရာက္ပဲ ျပဳတ္က်လည္း သတ္စားမွာပဲ။
နည္းလမ္းတက် တကယ္ကေတာ့ မထမတစ္ခါ ျဖတ္တာ ေအာင္ျမင္ၿပီးျပီဆိုေတာ့ ထပ္ျဖတ္စရာကို မလိုေတာ့ဘူးေလ။
ဒါေပမယ့္လည္း ဖိုးသူေတာ္လက္ထဲမွာ ဂဏန္းက ရွိေနၿပီး သူလုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္ခြင့္ရွိေနတယ္ဆုိပါစို႕။ သူက ၀ိနည္းေလးပဲ လြတ္ခ်င္ေနတာကိုး။ ဒါဆိုရင္ေတာ့
(၁) ဖိုးသူေတာ္ေၾကာက္ရမယ့္ တေယာက္ေယာက္က နင့္စကားတည္ပါေစေနာ္လို႕ ေစာင့္ၾကည့္ေပးဖို႕ လိုတယ္။ မီးအားျမွင့္တာတို႕ တုတ္နဲ႕ထိုးခ်တာတို႕ ဘာတို႕မလုပ္ေစနဲ႕ေပါ့။ ဖိုးသူေတာ္က သူ႕သေဘာအတိုင္းပဲ ဆိုရင္ေတာ့ လုပ္ခ်င္သလို လုပ္မွာပဲကိုး။ ဒါလည္း ဂဏန္း ဟိုဘက္ေရာက္ရုံအထိ မကဘူးေနာ္။ ေရာက္ၿပီး ဖိုးသူေတာ္က တကယ္ မစားေတာ့ပါဘူး စိတ္ခ်ရတဲ့အထိ ေစာင့္ေပးရမွာ။
(၂) အဲဒါ မျဖစ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ ဂဏန္းက ဖိုးသူေတာ္လက္ကို ရေအာင္ညွပ္ၿပီး ထြက္ေျပးဖို႕ပဲ ရွိတယ္။ ဒါလည္း ျဖစ္ႏိုင္မျဖစ္ႏိုင္ဆိုတာ ဂဏန္းဘယ္ေလာက္ အားရွိေနေသးသလဲ။ ညွပ္စရာ လက္နက္ လက္မေရာ ရွိေသးရဲ႕လား ဆိုတာ မူတည္တယ္။
(၃) ဘာလုပ္လုပ္ သတ္စားခံရဖို႕ပဲ မ်ားေနတယ္ ဆိုရင္ အနာခံၿပီးမွ အစားခံမလား။ ေအးေအးေဆးေဆး အသာတၾကည္ အစားခံမလားေပါ့။ ဘယ္လုိျဖစ္ျဖစ္ ႏုိင္လိုႏိုင္ျငား ႀကိဳးစားၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္ ဆိုရင္လည္း တကယ့္ကို ရွင္ခ်င္တဲ့စိတ္ ရွိဖို႕ေတာ့ အေရးႀကီးတယ္။ ဒါမွ ေအာင္ျမင္ဖို႕ အလားအလာရွိမယ္။
ဂဏန္းၾကီးက ဖုိးသူေတာ္ရဲ႔၀တ္စုံျဖဴကုိအားနာလုိ႔ တစ္ခါျဖတ္တယ္။ မစၥတာဖုိးသူေတာ္က လက္၂ေခ်ာင္းေထာင္ျပီး နင္ၾကီးတယ္ ၂ခါျဖတ္လုိ႔ထပ္ခုိင္းေတာ့ ဂဏန္းၾကီးက စိတ္ဆုိးသြားသတ့ဲ။ ဒါနဲ႔ ဂဏန္းၾကီးက ကန္႔ကြက္မဲထည့္ - အဲ ဖုိးသူေတာ္ေထာင္ျပတ့ဲ လက္၂ေခ်ာင္းကုိ သူ႔လက္မေတြနဲ႔ ၫွပ္လုိက္တယ္။ ဖုိးသူေတာ္ခမ်ာ အင္မတန္႔အင္မတန္ နာလြန္းလုိ႔ ေအာ္ဟစ္ ခုန္ေပါက္ေနသတ့ဲ။ ဒါေတာင္ ဂဏန္းၾကီးက အားမထည့္ေသးဘူး၊ ပုံမွန္ပဲ ညွပ္ထားတာ။ ခ်က္ခ်င္းပဲ သနားစိတ္၀င္လာျပီး လြတ္ေပးလုိက္တယ္။ လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ရသြားတ့ဲ ဖုိးသူေတာ္က လက္ညိဳး ေငါက္ေငါက္ထုိးျပီး ဆဲပါေလေရာ။ သူဆဲတ့ဲ စကားကုိ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းဘာသာျပန္ရရင္ လမ္းေလွ်ာက္ဖုိ႔ ေျပာရုံနဲ႔ ငါ့အသားနာေအာင္ လုပ္ရသလားေပါ့။ ဂဏန္းၾကီးလည္း ေဒါေသာင္းက်န္းသူ- အဲ ေဒါသူပုန္ထျပီး သူ႔ထုိးေနတ့ဲ လက္ညိဳးၾကီးကုိ လွမ္းျပီး ဖမ္းဆုပ္လုိက္သတ့ဲ။ ဒီတခါေတာ့ အတြင္းအားထည့္ျပီး ဆုပ္ထား ညွပ္ထားလုိက္တာ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ဖုိးသူေတာ္လည္း စာဖဲြ႔လုိ႔မရႏုိင္ေလာက္ေအာင္ နာက်င္သြားပါတယ္။ နာလြန္းလုိ႔ ခုန္လုိက္တာ ျပန္အက်မွာ သူ႔ရဲ႔ဂဏန္းျပဳတ္အုိးၾကီးထဲ က်သြားတယ္။ ဂဏန္းၾကီးလည္း မသက္သာပါဘူး။ ဖုိးသူေတာ္နဲ႔အတူ ေလထဲေျမွာက္တက္သြားျပီး ျပန္အက်မွာ အုိးႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ထိမိလုိ႔ ခါးနာသြားတယ္၊ ျပီးေတာ့ သဲေသာင္ျပင္ေပၚကုိ ဘုတ္ခနဲ ေခြးက်က်သြားေလရဲ႔။ ဒါက အခန္း ၁။ အခန္း ၂ ကုိ ဆက္ေျပာျပရရင္ - ကမ္းေျခမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနတ့ဲ ဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္က ဂဏန္းၾကီးတစ္ေကာင္ကုိ ေတြ႔တယ္။ ဂဏန္းက ၾကီးလြန္းလုိ႔ ဓာတ္ပုံရုိက္ျပီး သူ႔ဘေလာ့ဂ္မွာ တင္လုိက္ရင္ ေကာင္းေလစြ လုိ႔ ေတြးမိတယ္။ ဂဏန္းၾကီးလက္ထဲမွာေတာ့ ေသြးထြက္ေနတ့ဲ လူ႔လက္ေခ်ာင္းတေခ်ာင္း ေတြ႔ရေတာ့ စိတ္၀င္စားစရာ ပုိ႔စ္တစ္ခုေတာ့ တင္လုိ႔ရျပီေပါ့။ သုိ႔ကလုိ ေတြးေနတုန္း ဂဏန္းၾကီး ေရထဲဆင္းသြားတယ္။ ေသာင္ျပင္မွာလည္း မီးဖုိတစ္ခုနဲ႔ အုိးၾကီးတစ္လုံးေတြ႔တယ္။ ဘေလာ့ဂါလည္း စီတီဇင္ဂ်ာနယ္လစ္ ပီသစြာ အနားကပ္သြားျပီး အုိးထဲ ငုံ႔ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အုိးထဲမွာ လူတေယာက္နဲ႔ ဂဏန္းေလးေတြကုိ ေတြ႔ရတယ္။ ဘေလာ့ဂါကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ကင္မရာအဆင္သင့္ပါလာတယ္။ ကံဆုိးခ်င္ေတာ့ ဓာတ္ပုံရုိက္လုိ႔မရဘူး။ ဓာတ္ခဲ အားကုန္သြားလုိ႔။ ဘေလာ့ဂါမွာ ရဲမြန္ လုိ႔ အမည္ေပးထားတ့ဲ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာရိွတယ္။ အိမ္ျပန္ျပီး စာထုိင္ရုိက္တယ္။ ေတြ႔တ့ဲအတုိင္းေရးရင္ သတင္းျဖစ္မယ္ ႏုိ႔ေပမ့ဲ လူေသမႈမ်က္ျမင္သက္ေသျဖစ္သြားႏုိင္တယ္။ ရုံးေတြဂါတ္ေတြ မသြားခ်င္ဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ ၉၉ၾကိမ္မက ၾကားဖူးခ့ဲတ့ဲပုံျပင္အေနနဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ေပၚ တင္လုိက္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်လုိက္တယ္။ (ျပီးပါျပီ)။ သင္ခန္းစာက- အိမ္ကမထြက္ခင္ ဓာတ္ခဲအားရိွမရိွ စစ္ေဆးပါ။
ကဏန္းႀကီးကေတာ့ တုတ္ေပၚတင္ေပးခံရရင္ ရွင္သန္ခ်င္တဲ့ သတၱ၀ါေတြရဲ႕ ဗီဇအရ ဟုိဘက္ေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားျဖတ္ရအုန္းမွာေပါ့။ ဟုိဘက္မေရာက္ပဲ ဒီတေခါက္မွာ အုိးထဲ ျပဳတ္က်ခ်င္လည္း က်မွာေပါ့။ ဖုိးသူေတာ္ရဲ႕ မီးဖုိေခ်ာင္ထဲေရာက္မွေတာ့ သူ႔မွာ ေရြးခ်ယ္စရာ မရွိဘူးေလ။
ဒါေပမယ့္ အေရးႀကီးတာက ဒီပုံျပင္နားေထာင္ရတဲ့ လူတုိင္းက ဖုိးသူေတာ္ႀကီး တရားဘူး၊ မရုိးသားဘူး ဆုိတာ သိသြားၾကတယ္ဆုိတာပါပဲ။
မတရားမွဳတခုနဲ႔ႀကဳံရတုိင္း၊ မတရားမွဳကုိလုပ္ၿပီး သူေတာ္ေကာင္းေယာင္ေဆာင္ခ်င္တဲ့ ေၾကာင္သူေတာ္ေတြကုိ ေတြ႔တုိင္း ဒီပုံျပင္ကုိ ပုံခုိင္းေျပာဆုိၾကဖုိ႔ သတိရၾကမယ္။
တခါတေလမွာ ႐ွဳံးတာ ႏုိင္တာ၊ ေသတာ ရွင္တာထက္ အမွန္တရားကုိ ေဖာ္ထုတ္ျပႏုိင္ဖုိ႔ ပုိအေရးႀကီးေနတတ္တယ္။
သတၱ၀ါတခုနဲ႔ ကံတခုဆုိတာ လူ႔သမုိင္းနဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္ရင္ အင္မတန္ေသးငယ္ တုိေတာင္းလွပါတယ္။ လူ႔သမုိင္းမွာ တြင္က်န္ခဲ့မယ့္၊ ေနာက္လာေနာက္သားတုိ႔ မွတ္သားစရာ အမွန္အမွားန႔ဲပတ္သက္တဲ့ စံထားပုံခုိင္းစရာတခုခု က်န္ခဲ့ဖုိ႔ ကိစၥတခုမွာ ကုိယ့္ဘ၀တခုလုံး ေပးဆပ္ပါ၀င္ခြင့္ရတယ္ဆုိတာ အင္မတန္ ရခဲပါတယ္။ အုိလုိ႔ နာလုိ႔ ကံမေကာင္းလို႔ တေန႔တေန႔ ကမၻာတ၀ွမ္းမွာ လူသားသိန္းေပါင္းမ်ားစြာ ေသေနၾကတာပါ။
ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔တာ၀န္က ပထမတေခါက္မွာ အုိးဟုိဘက္ေရာက္ေအာင္ ျဖတ္ႏုိင္တဲ့ ကဏန္းႀကီးတေကာင္ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔ပါပဲ။ ေနာက္တေခါက္ တုတ္ေပၚျပန္တင္ခံရရင္ ေၾကာင္သူေတာ္ေနာက္တေယာက္ ေဖၚထုတ္ထားႏုိင္ခဲ့မယ္။ ပထမတေခါက္ ႀကိဳးစားမွဳက ကုိယ့္အတြက္၊ ေနာက္တေခါက္က ေလာကအတြက္။ ကဏန္းသားစားၿပီး ဖုိးသူေတာ္ သြားၾကားထုိးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ နံရံေတြက ပုံေျပာေနၾကလိမ့္မယ္။
ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူ႕သေဘာ အတိုင္း ႏွစ္ခါေတာ့ ႀကိဳးစား ေလွ်ာက္ရမွာပဲ ...
ရွင္သန္လိုစိတ္နဲ႕ တည္တည္ ၿငိမ္ၿငိမ္ ဆက္ ေလွ်ာက္ရမွာေပါ့ ... က်န္တာကေတာ့ အခ်ိန္ နဲ႕ အေျခအေန အရ ေလာကနိယာမ အတိုင္း ျဖစ္လာမွာပါ ... ျဖစ္လာမွာပါ ...
ေရွ႕ကလူေတြရဲ႕ ကြန္မင့္ေတြက အေတာ္ျပည့္စုံျပီးသားျဖစ္ေနပါတယ္။
ဖတ္ရတဲ့ထဲမွာ ေသခ်ာတဲ့ အခ်က္ေတြကေတာ့ - ဂဏန္းဟာ ဂဏန္းသား စားခ်င္တဲ့ ဖုိးသူေတာ္ လက္ထဲမွာ ေရာက္ေနတယ္။ ဖုိးသူေတာ္ မရုိးသားတာလည္း တစ္ၾကိမ္ သိခဲ့ျပီးျဖစ္တယ္။
ဒီေတာ့ မရုိးသားတဲ့ ဖုိးသူေတာ္က ေနာက္တစ္ၾကိမ္ မျဖတ္ခုိင္းပဲလည္း စားခ်င္ေဇာနဲ႕ တစ္ခါတည္း အုိးထဲ ေကာက္ထည့္လုိက္ခ်င္ ထည့္ႏုိင္တဲ့ အေျခအေနတစ္ခုမွာ တုတ္ကုိ ၾကိဳးစားျပီး ျဖတ္ရင္ ဟုိဘက္ကုိေရာက္ျပီး အသက္ရွင္ဖုိ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိေသးတယ္လုိ႕ ထင္တယ္။ ႏွစ္ခါျဖတ္ခုိင္းလုိ႕ ဒုတိယတစ္ၾကိမ္ပါ ဟုိဘက္ကုိ ေရာက္တယ္ဆုိရင္ ဖုိးသူေတာ္အေနနဲ႕ မ်က္ႏွာေျပာင္တုိက္ျပီး အုိးထဲကုိ ထည့္ဖုိ႕ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေနာက္ထပ္ တတိယအၾကိမ္ ထပ္ျဖတ္ခုိင္းဖုိ႕ပဲျဖစ္ျဖစ္ နည္းနည္း တြန္႕မ်ားတြန္႕ေလမလားလုိ႕ ယူဆလုိ႕ပါ။ ဒါကလည္း မပန္ေရးသြားသလုိ ဒီတစ္ၾကိမ္မွာ ဖုိးသူေတာ္ ကတိတည္မတည္ကုိ ေစာင့္ၾကည့္မယ့္လူရွိဖုိ႕လုိပါလိမ့္မယ္။ ဒါမွမဟုတ္လုိ႕ကေတာ့ အစကတည္းက စားခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ဂဏန္းကုိ တုတ္ေပၚျဖတ္ခုိင္းတဲ့ ဖုိးသူေတာ္ဟာ တစ္နည္းမဟုတ္ တစ္နည္းနဲ႕ စားရဖုိ႕ ၾကံမွာပါပဲ။
ဂဏန္းႀကီးက ဒုတိယ အႀကိမ္ျဖတ္အေလွ်ာက္မွာ
ျပဴတ္ႀကလို ့ ဖိုးသူေတာ္ႀကီးက စားလို ့ေတာင္ျပီးသြားျပီ။
အႀကီးဆံုးဂဏန္းႀကီးကို အရင္ဆံုးေရြးစားျပီး မည္သို ့ပင္
ႀကိဳးစားေစကာမူလို ့ေတာင္ေျပာသံႀကားလိုက္ေသး။
ဂဏန္းေနရာမွာ လူေတြဆုိရင္ေတာ့ ဒီ ဒုတိယတခ်ီ ထပ္ေလွ်ာက္ခုိင္းတာကုိ အသည္းအသန္ ကန္႔ကြက္ရလိမ့္မယ္။ ကံယုံၿပီး ဆူးပုံနင္းရင္ေတာ့ ဆူးစူးတာဘဲ အဖတ္တင္ပါမယ္။ အသည္းအသန္ႀကဳိးစားကန္႔ကြက္ျခင္းဟာ ရွင္သန္လုိစိတ္ကုိ ျပသျခင္းတမ်ဳိးဘဲျဖစ္ပါတယ္။ မေရေရာတဲ့ ဒုတ္တဖက္ကမ္းက အေျဖကုိ ေရာ္ရမ္းမွန္းဆၿပီး ဒုတိယတႀကိမ္ မျငင္းမဆန္ ျဖတ္ေလွ်ာက္မယ္ဆုိရင္ ဖုိးသူေတာ္ရဲ႕ မတရားတဲ့ လုပ္ရပ္ကုိ ကိုယ္က သေဘာတူ ေခါင္းညိတ္ရာ ေရာက္တာေပါ႔ေလ။
ကဏန္းကေတာ့ လူလုိ သပိတ္မေမွာက္တတ္ေတာ့ ျဖတ္ေလွ်ာက္ရေပမေပါ႔။ ဒါဟာ လူနဲ႔ ဂဏန္းအၾကားက ျခားနားခ်က္ပါဘဲ။
တကယ္ေတာ့ ဖိုးသူေတာ္က ဖမ္းထားတဲ့ အခ်ိန္မွာေရာ တုတ္ေပၚတင္တဲ့ အခ်ိန္မွာေရာ သူ႔လက္ကို အသားကုန္ ညွပ္ပစ္ရမွာ..။ အဲလို မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ရင္ေတာ့ ျပဳတ္က်ဖို႔က မ်ားတာပဲေလ..။
ဂဏန္းတေကာင္အေနနဲ႔ေျပာၾကည့္မယ္ေနာ္။ ေနာက္တၾကိမ္ျဖတ္ေလွ်ာက္လုိ႔ ေအာင္ျမင္ခဲ့ရင္ေတာင္ နင္ေလွ်ာက္တာျမန္တယ္၊ေႏွးတယ္၊ နင္ကသန္မာတယ္ စသည္ စသည္ျဖင့္ အေၾကာင္းျပၿပီ ျပန္ေလွ်ာက္ခုိင္းမွာပါ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ဖုိးသူေတာ္ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က ဂဏန္း ေရေႏြးအုိးထဲ ျပဳတ္က်ဖုိ႔ပါပဲ။
ဆက္စပ္ၿပီးေတြးၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ဂဏန္းက ေတြးတတ္မယ္ဆုိ၊ တခါပဲလုိ႔ေျပာၿပီးေလ။ ေနာက္တခါေလွ်ာက္ခုိင္းတာ ဘယ္တရားမလဲ။ မေလွ်ာက္ပဲ ဆန္႔က်င္ေနမွာေပါ့။ အတင္းေလွ်ာက္ခိုင္းရင္ ေအာက္ကုိခုန္ခ်လုိက္ေပါ့။ ျပန္တင္ဖုိ႔ၾကိဳးစားရင္ လက္ကုိညွပ္ပစ္လုိက္မွာေပါ့။
တကယ္လုိ႔ ဖုိးသူေတာ္က ဆဲြေဆာင္မႈေကာင္းလုိ႔ ေလွ်ာက္ဖုိ႔သေဘာတူခဲ့ရင္ေတာင္ ဖုိးသူေတာ္ရဲ႕လက္ကုိညွပ္ၿပီးမွ ေလွ်ာက္သင့္တယ္။ ျပဳတ္လည္းမက်၊ ေလွ်ာက္ၿပီးလုိ႔မလႊတ္ဘူးဆုိရင္လဲ ညွပ္လုိ႔ရတာေပါ့။
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ႏွစ္ျပားတန္ အေတြးေလးပါ။
အင္း ..ေရွ.က ပုိ.စ္ေတြရဲ. အျမင္ေတြက ျပည္.စုံေနပါပီ... က်ေနာ္. အျမင္ကေတာ. ဘုိးသူေတာ္ ၾကီးရဲ. လက္ထဲေရာက္ ပီးမွ ထက္
မေရာက္ခင္ အေျခအေန မွာကုိယ္ရဲ.ရွင္သန္ခြင္.
အတြက္ ပုိၾကိဳးစား ၾကည္.မယ္ဗ်ာ ၊ က်ေနာ္.အစြမ္း ရွိသေလာက္ တုိက္ခုိက္ ၾကည္.မယ္။ ထြက္ ေျပး တန္ေျပးရလိမ္.မယ္ သူ.လက္ထဲေရာက္မွ ဆုိသူ.ကစား
ကြက္အတုိင္းလုိက္ရပီ၊ေရရာမႈမရွိဘူး တရားတယ္ မတရားဘူး ေျပာလုိ.မရေတာ.ဘူး
သူကစဖမ္းထဲက ကုိယ္.ကုိတခုခု လုပ္မယ္ဆုိ တဲ. ရည္ရြယ္ခ်က္ နဲ.ဖမ္းတာေလ
အဲ.ဒီေတာ. ကုိယ္ကလဲ ကုိယ္.ရဲ. အခြင္.အေရး အတြက္ တုိက္ပြဲ၀င္ရ မွာေပါ.ဗ်ာ။
ဆရာရဲမြန္ေရ…မေရာက္တာၾကာလို ့လာလည္ရင္းပြဲစည္ေနတာျမင္လို ့
၀င္ေရးလိုက္ဦးမယ္ေနာ္။
ဂဏန္းဟာေခါင္းမရိွ၊ ကန္ ့လန္ ့သြားသူ၊ လူတို ့အတြက္အစာအာဟာရ
အျဖစ္သံုးခံေနရသူသတၱ၀ါတစ္ေကာင္သာျဖစ္တယ္။ ဒီပံုျပင္ဟာလူနွင့္
တိရိစာန္ၦတို ့ၿပိဳင္တဲ့ပြဲတစ္ခုမဟုတ္တာမို ့ေခါင္းရိွတဲ့လူခ်င္း(လူစိတ္
ရိွတာနွင့္မရိွတာသာကြာတဲ့) လူေတြအားၿပိဳင္တဲ့ပြဲနဲ ့ယွဥ္လို ့ေတာ့အေျဖ
မတူနိုင္ေပဘူး။ ဒီပြဲရဲ့အေျဖဟာရွင္းရွင္းလင္းလင္းခန္ ့မွန္းလို ့ရပါတယ္။
ဒီပံုျပင္ဟာအသိဥာဏ္မရိွသူတိရိစာၦန္ကိုေတာင္တုၿပိဳင္လွည့္စားလိုတဲ့
ဖိုးသူေတာ္အမည္ခံေၾကာင္သူေတာ္ၾကြက္သူခိုးရဲ့ သီလကိုသေရာ္လိုျခင္း
သာျဖစ္မယ္လို ့ထင္ပါေၾကာင္း။
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
ရီရီ၀င္း
ျမတ္ႏိုးကေတာ့ ေ၀လင္းနဲ့ တူတူပါပဲလို့ေျပာခ်င္တယ္။
မင္းေတာ့နံမည္ၾကီးေနျပီ။မၾကာခင္ဂဏန္းျဖစ္ေတာ့မယ္...
Are u Serious! Neverheard b4 how dare huge crab left in our land,ooh..i notice rightnow that was only legend...heehe .^_*.
Have fun Guys;
သူမ်ားေရးတာကိုဖတ္သြားပါတယ္။
Post a Comment