Beginning of the end

Last year this time, I was planning to go and collect primary data in Bangladesh. Then, unexpected things happened. Nargis was one of them. My plan was washed away like a bamboo hut smashed by a huge storm surge.

Then, I recollected my strength and change the course which is not entirely different from the previous one. But, this one would give me a chance to complete the current study program within a realistic timeframe.

I will be working on a great research project called JiVitA - which means "life" in Bangali. Today, I received permission to start working on it.

This is it. Beginning of the end of my doctoral study.

Read More...

Collapse...

Mt. Saramati Trip

၂၃၊ ၂၊ ၂၀၀၉

တကၠသိုလ္မ်ား ေျခလ်င္ေတာင္တက္အသင္း၏ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ စာရာေမတိ ခရီး

အျမင့္ေပ ၁၂၅၅၃ ေပ (၃၈၂၅ မီတာ) ရွိ စာရာေမတိေတာင္ထိပ္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ စစ္ကိုင္းတိုင္း ႏွင့္ အိႏၵိယ ႏိုင္ငံ နာဂျပည္နယ္ တို႔၏ နယ္ျခား၊ ျမန္မာ ပိုင္နက္အတြင္းတြင္ တည္ရွိသည္။ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္တြင္ ဗိုလ္မွဴးႀကီးလွေအာင္ (ျမန္မာႏိုင္ငံ ေျခလ်င္ေတာင္တက္အသင္း တည္ေထာင္သူ၊ ပထမ ဥကၠ႒) ပါ၀င္ေသာ အဖြဲ႔က ထိုေတာင္ထိပ္တြင္ ျမန္မာ-အိႏၵိယ နယ္ျခားမွတ္တုိင္ ကို စိုက္ထူခဲ့သည္။ ထိုေနာက္ပိုင္း ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္ၾကာသည္အထိ ျမန္မာျပည္မွ မည္သူမွ် ထပ္မံတက္ေရာက္ႏိုင္ခဲ့ျခင္း မရွိပဲ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၈ရက္တြင္မွ ေဒါက္တာပိုင္စိုး ဦးေဆာင္ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေျခလ်င္ေတာင္တက္အသင္းက ေအာင္ျမင္စြာ တက္ေရာက္ႏိုင္ခဲ့ေလသည္။


ယခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၂၆ရက္တြင္ ဆရာဦးမ်ိဳးသန္႔ ဦးေဆာင္ေသာ တကၠသိုလ္မ်ား ေျခလ်င္ေတာင္တက္ အသင္းကလည္း စာရာေမတိေတာင္ထိပ္ကို ေအာင္ျမင္စြာ တက္ေရာက္ႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္း သိရွိရသျဖင့္ မိတ္ေဆြမ်ား ဗဟုသုတျဖစ္ေစရန္ သတင္းစာ ျဖတ္ပိုင္းႏွင့္တကြ အမွတ္တရ ဓါတ္ပံုမ်ားကို တင္လိုက္ရေပသည္။

သတင္းမွာ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၅ ရက္ထုတ္ ျမန္မာ့အလင္း သတင္းစာမွ ျဖစ္ၿပီး ဓါတ္ပံုမ်ားမွာ ေျခလ်င္ေတာင္တက္အသင္း၀င္ ကိုေအာင္မ်ိဳး၏ ဓါတ္ပံုမ်ားျဖစ္ပါသည္။

စာရာေမတိေတာင္ကို ေအာင္ႏိုင္ၾကသူမ်ား

ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းသူ - ေမာင္ေမာင္ျမင့္ေဆြ

ေတာင္တက္ျခင္းကား က်န္းမာျခင္း၊ ႀကံ့ခိုင္ျခင္းတို႔ကို အေထာက္အကူ ျပဳသည့္အျပင္ စိတ္ပိုင္းႏွင့္ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ခိုင္မာသန္စြမ္းျခင္းကို ႀကီးမားစြာ ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေတာင္တက္ျခင္းသည္ ယေန႔ေခတ္ လူမႈဘ၀၌ ေခတ္စားလာသည္။

ေတြ႔ဆံု

မၾကာမီ ရက္ပိုင္းအတြင္းက တကၠသိုလ္မ်ားေျခလ်င္ႏွင့္ ေတာင္တက္အသင္းက စာရာေမတိေတာင္ထိပ္သို႔ ေအာင္ျမင္စြာ တက္ေရာက္ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္ဟူေသာ သတင္းေၾကာင့္ ေတာင္တက္အဖြဲ႔ကို ဦးေဆာင္တက္ေရာက္ခဲ့ၾကသူမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းရာ “စစ္ကိုင္းတိုင္း ခႏၱီးခရိုင္ ေလရွီးၿမိဳႈနယ္ အေနာက္ဘက္ ေတာင္တန္းေဒသ အိႏၵိယ-ျမန္မာ နယ္နိမိတ္မ်ဥ္းေပၚမွာ ရွိတဲ့ စာရာေမတိေတာင္ (ႏြယ္ေမာက္ေတာင္) ကို တက္ေရာက္ခဲ့ၾကတာျဖစ္တယ္။ စာရာေမတိေတာင္ဟာ အျမင့္ေပ ၁၂၅၅၃ ေပရွိၿပီး ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းတဲ့ ေတာင္တက္ခရီးလည္း ျဖစ္ပါတယ္” ဟု ေတာင္တက္အဖြဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ျမန္မာစာဌာန တြဲဖက္ပါေမာကၡ ဦးမ်ိဳးသန္႔က ျမန္မာ့အလင္းသို႔ ရွင္းျပသည္။

၂၂ ဦးပါ၀င္

တကၠသိုလ္မ်ား ေျခလ်င္ႏွင့္ေတာင္တက္အသင္း ဥကၠ႒လည္းျဖစ္သူ ဦးမ်ိဳးသန္႔ ေခါင္းေဆာင္ေသာ ေတာင္တက္အဖြဲ႔တြင္ စုစုေပါင္း ၂၂ ဦး ပါ၀င္ၿပီး အမ်ိဳးသား ၁၅ ဦး အမ်ိဳးသမီး ခုနစ္ဦးတို႔ ပါ၀င္ၾကသည္။

“ေတာင္တက္အဖြဲ႔မွာပါတဲ့ အဖြဲ႔၀င္ေတြကေတာ့ ပဲခူး ဒီဂရီေကာလိပ္၊ ထား၀ယ္ တကၠသိုလ္၊ မႏၱေလး အေ၀းသင္တကၠသိုလ္၊ ရန္ကုန္အေရွ႔ပိုင္းတကၠသိုလ္၊ ရန္ကုန္အေနာက္ပိုင္း တကၠသိုလ္၊ သူနာျပဳ တကၠသိုလ္နဲ႔ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္တို႔က ေတာင္တက္အဖြဲ႔၀င္ေတြ ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ စာရာေမတိေတာင္ထိပ္ကို မတက္ေရာက္ဖူးရင္ ေတာင္တက္သမား အစစ္မဟုတ္ဘူးလို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံေျခလ်င္ေတာင္တက္အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဥကၠ႒ေဟာင္းတစ္ဦးက ေျပာသလို အမွန္ပင္ တက္ေရာက္ရခက္ခဲတဲ့ ေတာင္ထိပ္လည္းျဖစ္ပါတယ္” ဟု ဦးမ်ိဳးသန္႔က ဆက္လက္ရွင္းျပသည္။

တကၠသိုလ္မ်ား ေျခလ်င္ေတာင္တက္အသင္းကို စတင္တည္ေထာင္ ခဲ့သည့္ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္မွ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ အထိ စာရာေမတိေတာင္ထိပ္သို႔ ယခုအဖြဲ႔အပါအ၀င္ ေျခာက္ဖြဲ႔သာ တက္ေရာက္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ယခုေတာင္တက္ ခရီးစဥ္သည္ တကၠသိုလ္မ်ား ေျခလ်င္ေတာင္တက္အသင္း၏ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ အတြက္ ပထမဆံုးခရီးစဥ္လည္း ျဖစ္သည္။

ထြက္ခြာ

ထို႔ေနာက္ ေတာင္တက္အဖြဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္သူအျဖစ္ လုိက္ပါသြားသူ ရန္ကုန္ အေရွ႕ပိုင္းတကၠသိုလ္ ပထ၀ီ၀င္ဌာန ကထိက ေဒၚနီနီေအးက “၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီ ၁၂ ရက္မွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က မႏၱေလးၿမိဳ႕ကို ရထားနဲ႔ စထြက္တယ္။ ဇန္န၀ါရီ ၁၃ ရက္မွာ မႏၱေလးကေနၿပီး ကားနဲ႔ မံုရြာ၊ ဇန္န၀ါရီ ၁၄ ရက္မွာ မံုရြာကေနၿပီး ဟုမၼလင္းၿမိဳ႕ကို ေရယာဥ္နဲ႔ သြားတယ္။ ေရယာဥ္ခရီးနဲ႔ ဇန္န၀ါရီ ၁၆ ရက္အထိ ခရီးႏွင္ခဲ့ၿပီး ထမံသီရြာကိုေရာက္တယ္၊ ဇန္န၀ါရီ ၁၇ရက္မွာ ထမံသီရြာကေနၿပီး ေလရွီးၿမိဳ႕ကိုကားနဲ႔ ဆက္ထြက္တယ္။ အဲဒီေလရွီးၿမိဳ႕ေနၿပီး ေတာင္တက္ခရီး စတင္ေတာ့တာပါပဲ” ဟု ျမန္မာ့အလင္းသို႔ ရွင္းျပသည္။

တက္ေရာက္

တကၠသိုလ္မ်ား ေျခလ်င္ႏွင့္ေတာင္တက္အသင္းမွ အဖြဲ႔၀င္မ်ားသည္ ဇန္န၀ါရီ ၁၈ရက္၌ ေလရွီးၿမိဳ႕မွ ပိႏၷဲကုန္းရြာသို႔ ေတာင္တက္ခရီးစဥ္အတိုင္း ျဖည္းျဖည္း တက္ေရာက္ခဲ့ၾကရာ ခရီး ငါးမိုင္ခန္႔သာ ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီး ရပ္နားခဲ့ရသည္။ ပိႏၷဲကုန္းရြာသည္ အျမင့္ေပ ၃၀၇၀ ၌ တည္ရွိေသာ ရြာျဖစ္သည္။

“ဇန္န၀ါရီ ၁၉ ရက္မွာ ပိႏၷဲကုန္းရြာကေနၿပီး က်ဲ႕ေကာ့ရြာကို ခရီးဆက္တဲ့အခါ ၈၀ ဒီဂရီေလာက္ မတ္ေစာက္ေနတဲ့ ေတာင္ေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ရတယ္။ ေတာင္တစ္လံုးေက်ာ္လိုက္၊ ေတာင္ေအာက္ေျခဆင္းလိုက္၊ ေနာက္တစ္ေတာင္ေပၚ တက္လိုက္နဲ႔ ခရီးဆက္ခဲ့ရတယ္။ ဇန္န၀ါရီ ၂၀ ရက္မွာ က်ဲ႕ေကာရြာကေနၿပီး ေရာ္ပါးမီရြာကို ေတာင္တက္ခရီးတက္တဲ့အခါ လမ္းမွာ နန္းဓလိမ္ေခ်ာင္းကို ျဖတ္ၿပီး သြယ္တန္းထားတဲ့ ႀကိမ္ႀကိဳးတံတားကို ျဖတ္သန္းရတာ အႏၱရာယ္အလြန္မ်ားလို႔ သတိထားၿပီး ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရတယ္။ ဒီႀကိဳးတံတားက ေပ ၂၀၀ ေက်ာ္ ရွည္တယ္။ ေရာပါးမီရြာဟာ အျမင့္ေပ ၃၂၆၀ မွာ တည္ရွိပါတယ္” ဟု ေဒၚနီနီေအးက ဆက္လက္ရွင္းျပသည္။

ခက္ခဲစြာ

ထို႔ေနာက္ ဇန္န၀ါရီ ၂၁ ရက္ေန႔တြင္ ေရာ္ပါးမီရြာမွ လတၱဲရြာသို႔ အတက္ခရီးစဥ္၌ ၉၀ ဒီဂရီ မတ္ေစာက္ေနေသာ ေတာင္မ်ား၊ ေတာင္ထြတ္မ်ားကို ခက္ခဲစြာ ျဖတ္သန္းၿပီးမွ လတၱဲရြာသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ လတၱဲရြာသည္ အိမ္ေျခရွစ္လံုးသာရွိၿပီး အျမင့္ေပ ၄၈၁၀ ခန္႔၌ တည္ရွိေသာ ေတာင္ေပၚရြာျဖစ္သည္။ ဇန္န၀ါရီ ၂၀ ရက္တြင္ လတၱဲရြာမွ နံနက္ပိုင္း ထြက္ခဲ့ၾကရာ အလြန္မတ္ေစာက္ေသာ ေတာင္တန္းမ်ားေၾကာင့္ မြန္းလြဲ ၂ နာရီခြဲ၌ ခဗာကဇူေခ်ာင္း ေတာစခန္းသို႔ ေရာက္ရွိစခန္းခ်ခဲ့ၾကသည္။

အေနာက္ေျမာက္ဘက္အစြန္း

“အဲဒီ လတၱဲရြာက ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနာက္ေျမာက္ဘက္ အစြန္ဆံုးမွာရွိတဲ့ လူေနရြာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ခဗာကဇူေခ်ာင္း ေတာစခန္းမွာ ယာယီတဲထိုးၿပီး စခန္းခ်ရတယ္။ ၈ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ပဲရွိလို႔ အေအးပိုပါတယ္။ ဇန္န၀ါရီ ၂၃ ရက္မွာ ခဗာကဇူေခ်ာင္း စခန္းကေနၿပီး တီရွီေခ်ာင္း စခန္းအထိ ေတာင္တက္ေတာင္ဆင္း ခရီးၾကမ္းေတြ တက္ခဲ့တာ တစ္ေနကုန္တာေတာင္ ၁၄ မိုင္ ခရီးပဲ ေရာက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အျမင့္ေပ ၇၆၇၅ ေပ အထိ ေရာက္ရွိလာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီခရီးစဥ္ပိုင္းမွာေတာ့ ရြက္ေၾကြေတာေတြ ေတြ႔ရတယ္” ဟု ၄င္းက ဆက္လက္ရွင္းျပသည္။

ဇန္န၀ါရီ ၂၄ ရက္၌ တီရွီတီေခ်ာင္း စခန္းမွ ကသာေဗာင္သီေခ်ာင္း စခန္းသို႔ ဆက္လက္ တက္ေရာက္ခဲ့ရာ ျမင့္မား မတ္ေစာက္ေသာ ေတာင္တန္းမ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရသျဖင့္ တစ္ေနကုန္ ခရီးစဥ္တြင္ ခုနစ္မုိင္ခန္႔သာ ခရီးေပါက္ခဲ့သည္။ ဇန္န၀ါရီ ၂၅ ရက္၌ ကသာေဗာင္သီေခ်ာင္း စခန္းမွ အျမင့္ေပ ၁၀၈၀၀ ရွိေသာ ေရခဲစပ္ စခန္းသို႔ ဆက္လက္ တက္ေရာက္ခဲ့ရာ ေရခဲတံုးမ်ားကို စတင္ေတြ႔ရွိရသည္။ ေသာက္သံုးေရအတြက္ ေရခဲမ်ားကို ထုခြဲကာ ေသာက္ေရအတြက္ ေျဖရွင္းခဲ့ရသည္။

ျပန္ဆင္းခဲ့

ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ “ဇန္န၀ါရီ ၂၆ ရက္မွာ ေရခဲစပ္ စခန္းကေနၿပီး ဆက္လက္ တက္ေရာက္တဲ့အခါ အျမင့္ေပ ၁၂၅၅၂ ေပ ရွိတဲ့ စာရာေမတိေတာင္ထိပ္ကို နံနက္ ၉ နာရီခြဲမွာ ေအာင္ျမင္စြာ ေရာက္ရွိခဲ့ၾကတယ္။ ေတာင္ထိပ္ခရီးစဥ္မွာေတာ့ ေတာင္ဆိတ္၊ ၀က္၀ံ စတဲ့ တိရစၦာန္ေတြရဲ႕ သြားလာလႈပ္ရွားမႈ ေျခရာေတြ ေတြ႔ရတယ္။ စာရာေမတိေတာင္ထိပ္မွာ ႏိုင္ငံေတာ္အလံနဲ႔ တကၠသိုလ္မ်ား ေျခလ်င္ေတာင္တက္အသင္း အလံေတြကို စိုက္ထူၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းကို သံၿပိဳင္သီဆိုခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီေနာက္ မွတ္တမ္းတင္ ဓါတ္ပံုေတြရိုက္ၿပီး ျပန္ဆင္းခဲ့ၾကတယ္။ ေတာင္ထိပ္ေပၚမွာ တစ္နာရီ မိုင္ ၆၀ ႏႈန္းေလာက္ ေလျပင္းေတြ တိုက္ေနတဲ့အျပင္ ရာသီဥတုအေျခအေန မေကာင္းတာနဲ႔ ျပန္ဆင္းခဲ့ရတယ္” ဟု ေဒၚနီနီေအးက ျမန္မာ့အလင္းသို႔ ရွင္းျပသည္။

ခက္ခဲၾကမ္းတမ္း

အျပန္ခရီးစဥ္၌ တီရွီတီေခ်ာင္း၊ လတၱဲရြာ၊ က်ဲ႔ေကာ့ရြာ၊ ပိႏၷဲကုန္းရြာ ႏွင့္ ေလရွီးၿမိဳ႕သို႔ ငါးရက္ ခရီးႏွင္ခဲ့ၿပီး ေလရွီးၿမိဳ႕မွ ထမံသီရြာ၊ ဟုမၼလင္း၊ ေမာ္လိုက္၊ ကနီ၊ မံုရြာၿမိဳ႕ႏွင့္ မႏၱေလးၿမိဳ႕မ်ားသို႔ ကား၊ ေရယာဥ္မ်ားျဖင့္ ျပန္ခဲ့ရာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၅ ရက္၌ ျပန္လည္ေရာက္ရွိခဲ့ၾကသည္။ စာရာေမတိ ေတာင္တက္ အသြားအျပန္ခရီးစဥ္သည္ စုစုေပါင္း ၂၅ ရက္ ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီး ေတာင္တက္အသြားအျပန္ ခရီးမိုင္ေပါင္း ၁၅၀ ခန္႔ႏွင့္ ျမင့္မား မတ္ေစာက္ေသာ ေတာင္အလံုးေရ ၃၀ ေက်ာ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရသျဖင့္ ခက္ခဲ ၾကမ္းတမ္းေသာ ေတာင္တက္ခရီးစဥ္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေတြ႔ဆံုေမးျမန္း ေရးသားလိုက္ရပါသည္။

စာေရးသူ မွတ္ခ်က္။

စာရာေမတိ ကို ျမန္မာေျမပံုတြင္ Saramayti ဟု စာလံုးေပါင္းေသာ္လည္း Britannica စြယ္စံုက်မ္းတြင္မူ စာရာမာတိ Saramati ဟု စာလံုးေပါင္းေၾကာင္းေတြ႔ရွိရသည္။ အင္တာနက္တြင္ ရွာေဖြရင္း ယူက်ဳ၌ စာရာမာတိ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ေတြ႔ရွိရသျဖင့္ ေအာက္တြင္ တစ္ပါတည္း ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။



စာကိုး။

Enchanting Myanmar
Encyclopedia Britannica
ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ (၁၅-၂-၂၀၀၉)

Read More...

Collapse...

Panglong Agreement

THE PANGLONG AGREEMENT

Dated Panglong, the 12th.
February 1947.

THE PANGLONG AGREEMENT, 1947

A conference having been held at Panglong, attended by certain Members of the Executive Council of the Governor of Burma, all Saohpas and representative of the Shan States, the Kachin Hills and the Chin Hills :

The Members of the conference, believing that freedom will be more speedily achieved by the Shans, the Kachins and the Chins by their immediate co-operation with the Interim Burmese Government :-

The Members of the Conference, have accordingly, and without dissentients agree as follows :-

1. A Representative of the Hill Peoples, selected by the Governor on the recommendation of representatives of the Supreme Council of the United Hill Peoples (SCOUHP), shall be appointed a Counsellor for Frontier Areas shall be given executive authority by similar means.

2. The said Counsellor shall also be appointed a Member of the Governor's Executive Council, without portfolio, and the subject of Frontier Areas brought within the purview of the Executive Council by Constitutional Convention as in the case of Defence and External Affairs. The Counsellor for Frontier Areas shall be given executive authority by similar means.

3. The said Counsellor shall be assisted by two Deputy Counsellors representing races of which he is not a member. While the two Deputy Counsellors should deal in the first instance with the affairs of their respective areas and the Counsellor with all the remaining parts of the Frontier Areas, they should by Constitutional Convention act on the principle of joint responsibility.

4. While the Counsellor, in his capacity of Member of the Executive Council, will be the only representative of the Frontier Areas on the Council, the Deputy Counsellors shall be entitled to attend meetings of the Council when subjects pertaining to the Frontier Areas are discussed.

5. Though the Governor's Executive Council will be augmented as agreed above, it will not operate in respect of the Frontier Areas in any manner which would deprive any portion of those Areas of the autonomy which it now enjoys in internal administration. Full autonomy in internal administration for the Frontier Areas is accepted in principle.

6. Though the question of demarcating and establishing a separated Kachin State within a Unified Burma is one which must be relegated for decision by the Constituent Assembly, it is agreed that such a State is desirable. As a first step towards this end, the Counsellor for Frontier Areas and the Deputy Counsellors shall be consulted in the administration of such areas in the Myitkyina and the Bhamo Districts as are Part II Scheduled Areas under the Government of Burma Act of 1935.

7. Citizens of the Frontier Areas shall enjoy rights and privileges which are regarded as fundamental in democratic countries.

8. The arrangements accepted in this Agreement are without prejudice to the financial autonomy now vested in the Federated Shan States.

9. The arrangements accepted in this Agreement are without prejudice to the financial assistance which the Kachin Hills and the Union Hills are entitled to receive from the revenues of Burma, and the Exeutive Council will examine with the Frontier Areas Counsellor and Deputy Counsellors the feasibility of adopting for the Kachin Hills and the Chin Hills financial arrangement similar to those between Burma and the Federated Shan States.

Shan Committee.	Kachin Committee.	Burmese Government.
(Signed) Saohpalong of Tawngpeng State.	(Signed) (Sinwa Naw, Myitkyina)	(Signed) (Aung San)
(Signed) Saohpalong of Yawnghwe State.	(Signed) (Zau Rip, Myitkyina)
(Signed) Saohpalong of North Hsenwi State.	(Signed) (Dinra Tang, Myitkyina)
(Signed) Saohpalong of Laihka State.	(Signed) (Zau La, Bhamo)
(Signed) Saohpalong of Mong Pawn State.	(Signed) (Zau Lawn, Bhamo)
(Signed) Saohpalong of Hsamonghkam State.	(Signed) (Labang Grong, Bhamo)
(Signed) Representative of Hsahtung Saohpalong. (Hkun Pung)
(Signed) (U Tin E)	Chin Committee.
(Signed) (U Htun Myint)	(Signed) (U Hlur Hmung, Falam)
(Signed) (U Kya Bu)	(Signed) (U Thawng Za Khup, Tiddim)
(Signed) (Hkun Saw)	(Signed) (U Kio Mang, Haka)
(Signed) (Sao Yape Hpa)
(Signed) (Hkun Htee)

Read More...

Collapse...