Presumption of innocence

၂၃၊ ၁၁၊ ၂၀၀၉

ျမန္မာ့ သတင္းမီဒီယာအခ်ိဳ႕ စည္းေဘာင္လြတ္ေနျခင္း

ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း ျပည္တြင္းက သတင္းဂ်ာနယ္ ႏွစ္ေစာင္မွာ ပါ၀င္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးငယ္ တစ္ဦး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ ပုဂၢလိက ေဆးရံုတစ္ခုတြင္ ေသဆံုးျခင္း သတင္းကို ဖတ္မိၿပီး ဤေဆာင္းပါးကို ေရးရန္ အႀကံျဖစ္ပါသည္။

သတင္းအက်ဥ္းမွာ ေသြးလြန္တုတ္ေကြးေရာဂါျဖစ္ၿပီးစ အမ်ိဳးသမီးငယ္တစ္ဦးသည္ ဗိုက္နာသျဖင့္ ပုဂၢလိက ေဆးရံုတစ္ရံုတြင္ သြားေရာက္ျပသသည္။ ဆရာ၀န္တစ္ဦးက စမ္းသပ္စစ္ေဆးၿပီး အူအတက္ေရာင္ေရာဂါ ရွိသည္ဟု ဆိုကာ ခြဲစိတ္ကုသသည္။ ခြဲစိတ္ကုသအၿပီး ႏွစ္ရက္အၾကာတြင္ အမ်ိဳးသမီးငယ္ ေသဆံုးသြားခဲ့သည္။ သတင္းႏွစ္ပုဒ္လံုး၏ သံုးသပ္ခ်က္မွာ ဆရာ၀န္၏ အမွားေၾကာင့္ အမ်ိဳးသမီးငယ္ အသက္ဆံုးရံႈးရသည္ဟု ဆိုထားၿပီး ေနာင္တြင္ အလားတူ အမွားမ်ိဳးမျဖစ္ရန္ အႀကံဥာဏ္ ေပးထားေလသည္။

သတင္းေဆာင္းပါး အက်ယ္ကို ေအာက္ပါ ဂ်ာနယ္ႏွစ္ေစာင္တြင္ ဖတ္ရႈႏိုင္ပါသည္။

Snap-shot
weekly 11

ကြ်န္ေတာ့္အေနျဖင့္ တရားဥပေဒ ရႈေထာင့္ႏွင့္ ေဆးပညာရႈေထာင့္ တို႔မွၾကည့္၍ ျပန္လည္ ေဆြးေႏြးလိုသည္။

တရားဥပေဒရႈေထာင့္

(၁) သတင္းႏွစ္ပုဒ္လံုး၏ အရင္းအျမစ္သည္ ကြယ္လြန္သြားေသာ အမ်ိဳးသမီးငယ္၏ မိခင္ထံမွ ျဖစ္သည္။ သက္ဆိုင္ရာ ပုဂၢလိကေဆးရံုႏွင့္ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနေသာ ဆရာ၀န္ (သို႔မဟုတ္) ၄င္းတို႔က လႊဲအပ္ေသာ ေရွ႕ေနတို႔၏ တိုက္ရိုက္ ေျပာဆိုခ်က္မ်ား မပါ၀င္။ (မိခင္က တဆင့္ေျပာေသာ ေဆးရံု၏ အစုရွယ္ယာ ပါ၀င္သူတစ္ဦး၏ ေျပာဆိုခ်က္သည္ hearsay evidence ျဖစ္သျဖင့္ သက္ေသအျဖစ္ တင္ရန္ ခဲယဥ္းသည္။) ထို႔ေၾကာင့္ မွ်တမႈ ရွိေသာ သတင္းမ်ား မဟုတ္ေပ။

(၂) ေသဆံုးရသည့္ အေၾကာင္းရင္းကို ရင္ခြဲစစ္ေဆးသည့္ ေဆးစစ္ခ်က္ (Post-Mortem report) မပါရွိ။ Death certificate ( ေသစာရင္း ) တစ္ခုတည္းသည္ ေသဆံုးရသည့္ အေၾကာင္းရင္းအတြက္ ျပည့္စံုလံုေလာက္သည့္ အေထာက္အထား မျဖစ္ပါ။

(၃) ဆရာ၀န္၏ မကြ်မ္းက်င္မႈ (သို႔မဟုတ္) ေပါ့ေလ်ာ့မႈ ျဖစ္မျဖစ္ကို ဘက္လိုက္မႈမရွိေသာ (၄င္းပုဂၢလိက ေဆးရံုႏွင့္၄င္း၊ ကုသေသာ ဆရာ၀န္ႏွင့္၄င္း၊ လူနာရွင္ႏွင့္၄င္း တစံုတရာ ပတ္သက္မႈ မရွိသည့္) စံုစမ္းစစ္ေဆးေရး အဖြဲ႔ ဖြဲ႔စည္းေဆာင္ရြက္ထားျခင္း မရွိ။

(၄) ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ တရားစီရင္ေရး စနစ္အရ တရားရံုးေရွ႕ေမွာက္တြင္ အျပစ္ရွိသည္ဟု စီရင္ျခင္း မခံရေသးသေရြ႕ တရားစြဲဆိုခံရသူအား အျပစ္မရွိဟု မွတ္ယူရမည္ဆိုေသာ “Innocent until proven guilty” ဆိုသည့္ မူကို ဆန္႔က်င္ေနသည္။ (စကားခ်ပ္။ ။ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံ ဖို႔ဒ္ဟုဒ္စစ္စခန္းတြင္ စစ္သား ၁၃ ဦးကို ေသေစမႈျဖင့္ စြပ္စြဲခံေနရေသာ ဗိုလ္မႈးဟာဆန္အား မ်က္ျမင္သက္ေသမ်ား အမ်ားအျပားရွိေနေစကာမူ တရားရံုးက ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ျခင္း မရွိေသးသျဖင့္ ယခုအခ်ိန္အထိ စာနယ္ဇင္းမ်ားက “Accused” ဟူသည့္ စကားလံုးျဖင့္သာ သံုးႏႈန္းၿပီး အျပစ္ရွိသူဟု မသံုးႏႈန္းေၾကာင္း သတိျပဳမိပါသည္။)

ေဆးပညာရႈေထာင့္

(၁) အေပၚေသြး ၉၀ ႏွင့္ ေအာက္ေသြး ၆၀ သည္ ကိုယ္အေလးခ်ိန္နည္းေသာ ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အဖို႔ ပံုမွန္ရွိေသာ ေသြးေပါင္ခ်ိန္ ျဖစ္ႏိုုင္သည္။ အမ်ိဳးသမီးငယ္၏ ေနထိုင္မေကာင္း မျဖစ္မီက ရွိေသာ ေသြးေပါင္ခ်ိန္ႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ စဥ္းစားရန္လိုသည္။ သာမာန္အားျဖင့္မူ အေပၚေသြး ၉၀ ႏွင့္ ေအာက္ေသြး ၆၀ သည္ ေသြးေပါင္ခ်ိန္ နည္းေနသည္ဟု မဆိုသာ။

(၂) Acute abdomen - ရုတ္တရက္ျဖစ္ေသာ ဗိုက္ေအာင့္ဗိုက္နာ ေရာဂါအုပ္စု၏ လကၡဏာမ်ားမွာ ခပ္ဆင္ဆင္တူသည္။ ေသစာရင္း Death certificate တြင္ပါရွိေသာ ေရာဂါအမည္ သတ္မွတ္ခ်က္ျဖစ္သည့္ Mesenteric lymphadenitis (အူရွိ ျပန္ရည္က်ိတ္ေရာင္ ေရာဂါ) ႏွင့္ Acute appendicitis (အူအတက္ေရာင္ေရာဂါ) ေရာဂါ ႏွစ္မ်ိဳးစလံုးမွာ ရုတ္တရက္ျဖစ္ေသာ ဗိုက္နာ ဗိုက္ေအာင့္ ေရာဂါ အုပ္စုတြင္ အက်ံဳး၀င္သျဖင့္ ေရာဂါလကၡဏာ ဆင္တူသည္။ ၀မ္းဗိုက္ကို ဖိလ်င္ နာျခင္း (tenderness) သည္ ၄င္း Acute abdomen ေရာဂါအုပ္စု၏ လကၡဏာ တစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ ကုသပံုမွာ ကြဲျပားသည္။ အူအတက္ေရာင္ေရာဂါ ျဖစ္လွ်င္ ခြဲစိတ္ကုသမွသာ ေပ်ာက္ကင္းရန္ အခြင့္အလန္းမ်ားၿပီး ျပန္ရည္က်ိတ္ေရာင္ျခင္း အတြက္မူ ခြဲစိတ္ကုသရန္ လိုအပ္ေလ့မရွိ။

(၃) ခြဲစိတ္ကုသရန္အတြက္ အရြယ္မေရာက္ေသးသူျဖစ္ပါက မိဘ (သို႔) အုပ္ထိမ္းသူ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ ရယူရန္လိုသည္။ ထိုခြင့္ျပဳခ်က္တြင္ ခြဲစိတ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္ေသာ အႏၱရာယ္မ်ားကို သိရွိနားလည္ေၾကာင္းႏွင့္ ခြင့္ျပဳေၾကာင္းပါရွိသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံတြင္ ဆရာ၀န္႔ သေဘာပါဟု ဆရာ၀န္ကို ပံုအပ္တတ္ၾကသည္။ အမွန္တကယ္ ျဖစ္သင့္သည္မွာ ဆရာ၀န္ ကိုယ္တိုင္ (သို႔) ဆရာ၀န္က လႊဲအပ္ျခင္း ခံရေသာ သူနာျပဳ က ခြဲစိတ္ျခင္း၏ အက်ိဳး၊ အျပစ္တို႔ကို လူနာရွင္အား ေသေသခ်ာခ်ာနားလည္ သေဘာေပါက္ေအာင္ ရွင္းျပၿပီး လူနာရွင္က ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ရန္ျဖစ္သည္။ ဆိုလိုရင္းမွာ ေဆးပညာရွင္မ်ားဖက္က လူနာႏွင့္ လူနာရွင္ နားလည္ သေဘာေပါက္ေအာင္ ရွင္းလင္း ေျပာျပရန္ တာ၀န္ရွိၿပီး၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ရန္ႏွင့္ ထိုဆံုးျဖတ္ခ်က္၏ အက်ိဳးဆက္ကို ခံစားရန္မွာ လူနာႏွင့္ လူနာရွင္ျဖစ္သည္။ ခြဲစိတ္ကုသခ်က္တြင္ ကြ်မ္းက်င္မႈ ရွိမရွိကမူ ခြဲစိတ္ကုသသူ ဆရာ၀န္၏ တာ၀န္ျဖစ္ေပမည္။

(၄) “တီဗြီဓာတ္မွန္ မရိုက္၊ ေသြးမစစ္ပဲ ခြဲစိတ္ခန္းထဲ ပို႔လိုက္တယ္” ဟု လူနာရွင္ မိခင္က ျပန္လည္ေျပာျပေၾကာင္း သတင္းတြင္ ေရးသားထားသည္။ ဤအခ်က္မွာ အတိအက် မွန္မမွန္ ေျပာရခက္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အေရးေပၚခြဲစိတ္ကုသမႈ အတြက္ ျပင္ဆင္တိုင္း ေသြးအမ်ိဳးအစား စစ္ေဆးျခင္းႏွင့္ ေသြးအရန္သင့္ထားျခင္းတို႔က မျဖစ္မေန လုပ္ရမည့္ကိစၥမ်ားပင္။ ထိုသို႔ မလုပ္ေဆာင္ခဲ့ေသာ္ ဆရာ၀န္ဖက္က “ေပါ့ေလ်ာ့မႈ” ရွိသည္ဟု ေျပာမည္ဆိုက ေျပာႏိုင္သည္။ တီဗြီဓာတ္မွန္ ရိုက္ျခင္းသည္ ဤေရာဂါအတြက္ အေကာင္းဆံုး စစ္ေဆးခ်က္ ဟုတ္မဟုတ္ ကြ်န္ေတာ္ မေျပာတတ္ေပ။ သို႔ရာတြင္ လူနာကို လက္ျဖင့္ စမ္းသပ္ရံုတင္မကပဲ ထပ္မံအတည္ျပဳသည့္ စစ္ေဆးခ်က္ ( ဥပမာ - ကြန္ပ်ဴတာ ဓာတ္မွန္ရိုက္ျခင္း ) ကို ေဆာင္ရြက္ရန္ အေျခအေနေပးပါက ေဆာင္ရြက္သင့္ေပသည္။ အထက္ပါအခ်က္မွာ ကြ်န္ေတာ္၏ ထင္ျမင္ခ်က္သာျဖစ္ၿပီး ပို၍ ျဖစ္သင့္သည္မွာ မခြဲစိတ္မီ လံုေလာက္ေသာ စမ္းသပ္ စစ္ေဆးခ်က္မ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္း ရွိမရွိကို ကြ်မ္းက်င္ေသာ ပညာရွင္မ်ားပါသည့္ (တရားဥပေဒ ရႈေထာင့္ အခ်က္ - ၃ ပါ) ဘက္လိုက္မႈမရွိေသာ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရး အဖြဲ႔က အဆံုးအျဖတ္ ေပးရေပမည္။

ျပန္လွန္ ေဆြးေႏြးခ်က္ကို အခ်ဳပ္ဆိုရေသာ္ သတင္းပါ အခ်က္အလက္မ်ားသည္ ဆရာ၀န္တြင္ အျပစ္ရွိသည္ (သို႔မဟုတ္) မရွိပါဟု ေျပာဆိုရန္ မလံုေလာက္ဟု ထင္ျမင္မိပါသည္။ ထို႔အျပင္ တရားရံုုးတြင္ တရားရင္ဆိုင္ၿပီး ဆရာ၀န္တြင္ အျပစ္ရွိသည္ဟု စီရင္ခ်က္ မခ်မွတ္ေသးေသာေၾကာင့္ ဥပေဒသေဘာအရ ယခုပစၥဳပၸန္အခ်ိန္တြင္ ဆရာ၀န္၌ အျပစ္မရွိဟု မွတ္ယူရေပမည္။

တိုင္းျပည္၏ မ်က္စိႏွင့္ နားသဖြယ္ျဖစ္ေသာ သတင္းမီဒီယာအခ်ိဳ႕၏ သတင္းေဆာင္းပါး ေရးသားသူမ်ားက ဥပေဒေရွ႕က တင္ႀကိဳ၍ အဆံုးအျဖတ္ေပးေနျခင္းသည္ တရားစည္းေဘာင္လြတ္ေနေၾကာင္း ေထာက္ျပလိုက္ရပါသည္။

လူမႈေရး ရႈေထာင့္တစ္ခုတည္းမွ ၾကည့္၍ ေကာက္ခ်က္ခ်သူမ်ား၏ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ား အတြက္မူ ကြ်န္ေတာ့္အေနျဖင့္ မေျပာသာေပ။ ဤေဆာင္းပါး ႏွစ္ပုဒ္၏ ေကာက္ခ်က္မ်ားႏွင့္ Prejudice ( ဥပေဒ ေရွ႕က တင္ႀကိဳအဆံုးအျဖတ္ေပးျခင္း ) တို႔ကို လံုး၀ သေဘာမတူ ေစကာမူ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈ အရည္အေသြး ပိုမိုေကာင္းမြန္လာေစေရးအတြက္ တိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္သည္ကိုေတာ့ လိႈ္က္လိႈ္က္လွဲလွဲ ႀကိဳဆိုပါသည္။ တိုင္းျပည္၏ က်န္းမာေရး အဆင့္အတန္း ျမင့္မားလာေစဖို႔ ေဆး၀န္ထမ္းမ်ားသာမက ျပည္သူျပည္သားအားလံုးႏွင့္ သတင္းမီဒီယာမ်ားတြင္ပါ တာ၀န္ရွိသည္ မဟုတ္ပါလား။

ျပန္လွန္ ေဆြးေႏြးလိုပါက မွတ္ခ်က္တြင္ ေရးသားေပးသြားပါရန္ ေမတၱာရပ္ပါသည္။ စီေဘာက္စ္တြင္ ေဆြးေႏြးရ ခက္ခဲေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။

အာေရာဂ်ံ ပရမံ လာဘံ
တကၠသိုလ္ လွမြန္

Read More...

Collapse...

Screening Breast Cancer

ရင္သားကင္ဆာ ရွိမရွိ ႀကိဳတင္စစ္ေဆးျခင္း

အခုရက္ပိုင္း အေမရိကန္ႏိုင္ငံ က်န္းမာေရး သတင္းေတြမွာ ေရပန္းစားေနတာကေတာ့ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ရင္သားကင္ဆာ ရွိမရွိ ႀကိဳတင္စစ္ေဆးျခင္းကို ဘယ္အသက္အရြယ္မွာ စၿပီး လုပ္သင့္တယ္၊ ဘယ္ေလာက္တစ္ခါ လုပ္သင့္တယ္ ဆိုတဲ့ ကိစၥပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသတင္းနဲ႔ ဆက္ဆိုင္တဲ့ သုေတသန စာတမ္းေတြ၊ ေထာက္ခံအႀကံျပဳခ်က္ေတြကို ျပန္လည္ တင္ျပၿပီး ဒီအခ်က္အလက္ေတြဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံက အမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔ ဘယ္လို ဆက္စပ္ႏိုင္လည္း ဆိုတာကိုပါ ဆက္လက္ ေဆြးေႏြးတင္ျပသြားပါမယ္။ ေဆြးေႏြးခ်က္က နည္းနည္းရွည္ေတာ့ အႏွစ္ခ်ဳပ္ကို အရင္ေဖာ္ျပၿပီး အေသးစိတ္ အခ်က္အလက္ေတြကို ေနာက္ပိုင္းမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

အႏွစ္ခ်ဳပ္

အေမရိကန္ႏိုင္ငံ က်န္းမာေရး၀န္ႀကီးဌာန (U.S. Department of Health and Human Services) ရဲ႕ ဌာနခြဲ တစ္ခုျဖစ္တဲ့ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ အရည္အေသြး ျမွင့္တင္ေရး နဲ႔ သုေတသန ဌာနခြဲ (Agency for Healthcare Research and Quality) က အရပ္ဖက္ ပညာရွင္မ်ား ပါ၀င္တဲ့ အဖြဲ႔တစ္ခု (U.S. Preventive Services Task Force) ဖြဲ႔စည္းေပးပါတယ္။ ဒီအရပ္ဖက္ ပညာရွင္ေတြက က်န္းမာေရး၀န္ႀကီးဌာနရဲ႕ စြက္ဖက္မႈ၊ ႀကိဳတင္အေျဖထုတ္ေပးမႈေတြ မပါပဲ မိမိတို႔ တတ္ကြ်မ္းတဲ့ ပညာနဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သုေတသနျပဳၿပီး ရလဒ္ကို အမ်ားျပည္သူ သိရွိရေအာင္ ေထာက္ခံအႀကံျပဳခ်က္ အေနနဲ႔ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလမွာ အခုလို ထုတ္ျပန္ပါတယ္။

• အေမရိကန္ႏိုင္ငံရွိ အသက္ ၅၀ မွ ၇၄ ႏွစ္အတြင္း အမ်ိဳးသမီးမ်ား အားလံုး အနည္းဆံုး ၂ ႏွစ္ ၁ ႀကိမ္ ရင္သားဓာတ္မွန္ရိုက္ၿပီး စစ္ေဆးသင့္သည္။
• အေမရိကန္ႏိုင္ငံရွိ အသက္ ၄၀ မွ ၄၉ အတြင္းရွိ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အေနျဖင့္မူ ပံုမွန္ စစ္ေဆးရန္မလို။ အကယ္၍ ရင္သားကင္ဆာ ျဖစ္ေစႏိုင္ေသာ မ်ိဳးရိုးဗီဇ ရွိပါက ရင္သားဓာတ္မွန္ ရိုက္သင့္မရိုက္သင့္ကို ဆရာ၀န္ႏွင့္ တိုင္ပင္ၿပီး ေဆာင္ရြက္သင့္သည္။
• အေမရိကန္ႏိုင္ငံရွိ အသက္ ၇၅ ႏွစ္ေက်ာ္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအတြက္မူ မည္သည့္ ေထာက္ခံအႀကံျပဳခ်က္မွ် မေပးႏိုင္ေသးပါ။ (သုေတသနျပဳခ်က္မ်ား ျပည့္စံုလံုေလာက္မႈ မရွိ။)

ဒီလို ေထာက္ခံအႀကံျပဳခ်က္ဟာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသူေတြ အတြက္သာ အဓိကျဖစ္လို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသူေတြ အေနနဲ႔ ဒီအတိုင္း ထပ္ခ်ပ္ ေဆာင္ရြက္သင့္တယ္လို႔ ေျပာဖို႔ခက္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ရင္သားဓာတ္မွန္ရိုက္တဲ့ စက္နဲ႔ ဓာတ္မွန္ဖတ္တတ္သူက ၿမိဳ႕တိုင္း နယ္တိုင္းမွာ မရွိပါ။ ေရာဂါေတြ႔လာလွ်င္ စနစ္တက် ကုသေပးႏိုင္တဲ့ ဆရာ၀န္၊ ေဆးရံုမ်ားကလည္း အကန္႔အသတ္ႏွင့္သာ ရွိပါတယ္။ ကုန္က်စရိတ္ကလည္း ထည့္စဥ္းစားစရာ အခ်က္တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ ရင္သားကင္ဆာဆိုင္ရာ သုေတသန ျပဳခ်က္ေတြ ပိုၿပီး ထြက္ေပၚလာေစဖို႔နဲ႔ သုေတသန ေတြ႔ရွိခ်က္ေတြကို ျပည္သူအမ်ား သိရွိႏိုင္ေအာင္ ခ်ျပ ေျပာဆိုဖို႔ လိုအပ္ေၾကာင္း ေျပာလိုပါတယ္။

ကင္ဆာ၏ အေျခခံသေဘာတရားမ်ား

ကင္ဆာတို႔ မည္သည္ မ်က္စိျဖင့္မျမင္ႏိုင္ လက္ျဖင့္ မစမ္းသပ္ႏိုင္ေသာ အရြယ္အစားေလးမွ တဆင့္ စမ္းသပ္ႏိုင္သည့္ အရြယ္အထိ ႀကီးထြားလာသည့္ သေဘာရွိသည္။ ႀကီးထြားႏႈန္း အေႏွးအျမန္မွာ ကင္ဆာ အမ်ိဳးအစား တစ္ခုႏွင့္ တစ္ခု မတူေပ။ လက္ျဖင့္ကိုင္တြယ္ စမ္းသပ္ႏိုင္ေသာ အဖုအက်ိတ္အရြယ္ထိ ႀကီးထြားလာေနၿပီဆိုလွ်င္ အေတာ့္ကို အႏၱရာယ္ရွိေနေပၿပီ။ တဖန္ အျခား ခႏၶာကိုယ္ အစိတ္အပိုင္းမ်ားကိုပါ ျပန္႔ပြားေနၿပီဆိုလွ်င္ ကင္ဆာေရာဂါ အဆိုးဆံုး အေျခအေနကို ေရာက္ေနၿပီဟု ေျပာလို႔ရႏိုင္သည္။

ဘာေၾကာင့္ႀကိဳတင္စစ္ေဆးဖို႔လိုအပ္တာလဲ

တကယ္လို႔မ်ား လက္ျဖင့္ စမ္းသပ္ႏိုင္သည့္ အဖုအက်ိတ္အရြယ္ မေရာက္မီကပင္ ကင္ဆာကို ရွာေဖြႏိုင္ခဲ့ၿပီး နည္းမွန္လမ္းမွန္္ ကုသႏိုင္ခဲ့လွ်င္ အသက္ပိုရွည္ႏိုင္သည္။ ဒါေၾကာင့္လည္း က်န္းမာေရး ပညာရွင္ေတြက ကင္ဆာရွိမရွိ ႀကိဳတင္ စစ္ေဆးဖို႔ တို္က္တြန္းၾကျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ ‘ေပါ့ေစလိုလို႔ ေၾကာင္ရုပ္ထိုး ေဆးအတြက္ေလး’ ဆိုတာမ်ိဳး မျဖစ္ရေအာင္ ကင္ဆာရွိမရွိ ႀကိဳတင္စစ္ေဆးသည့္ နည္းလမ္းမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္လာႏိုင္သည့္ အႏၱရာယ္မ်ားကိုလည္း ထည့္တြက္သင့္သည္။

အမ်ိဳးသမီးမ်ား ႏွင့္ ရင္သားကင္ဆာ

ရင္သားကင္ဆာသည္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားတြင္သာ ျဖစ္ႏိုင္သေလာ။ မဟုတ္ပါ။ အမ်ိဳးသားမ်ားတြင္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ကမာၻေပၚ၌ ကင္ဆာေၾကာင့္ ေသဆံုးသူ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အနက္ ရင္သားကင္ဆာက အဓိက တရားခံျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးသားမ်ား အတြက္မူ လည္ေခ်ာင္းႏွင့္ အဆုတ္ကင္ဆာမ်ားက ဒုကၡအေပးဆံုးပင္။ (WHO global burden of disease)
 

ရင္သားကင္ဆာ ႀကိဳတင္စစ္ေဆးနည္းမ်ား

အဓိက စစ္ေဆးနည္း ၅ မ်ိဳးမွာ -

1. သံလိုက္အားသံုး ဓာတ္မွန္ – Magnetic Resonance Imaging (MRI)
2. ရင္သား ဓာတ္မွန္ – Film Mammography
3. ရင္သား ဒစ္ဂ်စ္တယ္ ဓာတ္မွန္ – Digital Mammography
4. ဆရာ၀န္ စမ္းသပ္ျခင္း - Clinical Breast Examination
5. မိမိကိုယ္တိုင္ စမ္းသပ္ျခင္း - Breast Self Examination

အခုလို ႀကိဳတင္စစ္ေဆးနည္းမွာ ဘယ္ဟာက ပိုသာလဲ ဆိုတာကို ေတြ႔ရွိႏိုင္စြမ္း (sensitivity) နဲ႔ တိက်မႈ (specificity) ဆိုတဲ့ အခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ နဲ႔တိုင္းပါတယ္။

ႀကိဳတင္စစ္ေဆးနည္း တစ္ခုရဲ႕ ‘ေတြ႔ရွိႏိုင္စြမ္း’ ဆိုတာဟာ ကင္ဆာရွိေနသူ လူ ၁၀၀ ကို စစ္ေဆးၾကည့္လိုက္လို႔ အဲဒီအထဲက ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ကို ကင္ဆာရွိေနပါတယ္ လို႔ မွန္မွန္ကန္ကန္ အေျဖထြက္လဲ ဆိုတာကို ၾကည့္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ ေပးရရင္ ေဗဒင္ဆရာ တစ္ေယာက္ကို ေဗဒင္သြားေမးတယ္ ဆိုပါစို႔။ ခင္ဗ်ားအိမ္မွာ သရက္ပင္ ရွိတယ္လို႔ ေဟာတယ္။ အိမ္မွာ သရက္ပင္ရွိတဲ့ ေမးသူ ၁၀၀ မွာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ကို မွန္ေအာင္ ေဟာႏိုင္လဲ ဆိုတာ ‘ေတြ႔ရွိႏိုင္စြမ္း’ ပါပဲ။ သတိခ်ပ္ဖို႔က တခ်ိဳ႕ေမးသူေတြအိမ္မွာ သရက္ပင္ရွိေပမယ္လို႔ ေဗဒင္ဆရာက သရက္ပင္ရွိတယ္လို႔ မေဟာလိုက္ႏိုင္ဘူး။ (မသိတဲ့ အခါလည္း မသိဘူးေပါ့)

‘တိက်မႈ’ ဆိုတာက်ေတာ့ ႀကိဳတင္စစ္ေဆးနည္း အေျဖက ကင္ဆာ ေရာဂါရွိတယ္ လို႔ အေျဖထြက္ေပမယ့္ တကယ္တန္း လက္ေတြ႔မွာ အဲဒီလူအားလံုး ေရာဂါရွိေနတာ မဟုတ္ပါ။ တခ်ိဳ႕တေလမွာ ေရာဂါ မရွိပါပဲနဲ႔ ႀကိဳတင္စစ္ေဆးနည္းက ေရာဂါရွိပါတယ္လို႔ အေျဖထြက္လာတာမ်ိဳး ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဥပမာ နဲ႔ ရွင္းျပရရင္ ေဗဒင္ဆရာက တစ္ႏွစ္အတြင္း ထီေပါက္မယ္လို႔ ေဟာလိုက္တယ္။ အဲဒီလို ထီေပါက္မယ္လို႔ အေဟာခံရတဲ့ လူ ၁၀၀ မွာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္က တစ္ႏွစ္အတြင္း တကယ္ ထီေပါက္သလဲ ဆိုတာဟာ ‘တိက်မႈ’ ျဖစ္ပါတယ္။ သတိခ်ပ္ဖို႔က ထီေပါက္မယ္ အေဟာခံရတိုင္း ေပါက္ခ်င္မွ ေပါက္တာ။ (မွားတဲ့အခါလည္း မွားေပမေပါ့)

အထက္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ နည္းလမ္း ၅ မ်ိဳးရဲ႕ ေတြ႔ရွိႏိုင္စြမ္း၊ တိက်မႈနဲ႔ အေမရိကန္ႏိုင္ငံက ကုန္က်စရိတ္ ကို ဇယားနဲ႔ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။

စဥ္	နည္းလမ္း	ေတြ႔ရွိႏိုင္စြမ္း	တိက်မႈ	ကုန္က်စရိတ္
၁။	သံလိုက္အားသံုး ဓာတ္မွန္	၇၁ - ၁၀၀%	၈၁ - ၉၁%	ေဒၚလာ ၃၆၀၀ + စမ္းသပ္ခ
၂။	ရင္သား ဓာတ္မွန္	၇၇ - ၉၅%	၉၄ - ၉၇%	ေဒၚလာ ၈၅ + စမ္းသပ္ခ
၃။	ရင္သား ဒစ္ဂ်စ္တယ္ ဓာတ္မွန္	၇၇ - ၉၅%	၉၄ - ၉၇%	ေဒၚလာ ၁၃၅ + စမ္းသပ္ခ
၄။	ဆရာ၀န္ စမ္းသပ္ျခင္း	၄၀ - ၆၉%	၈၈ - ၉၉%	စမ္းသပ္ခ
၅။	မိမိကိုယ္တိုင္ စမ္းသပ္ျခင္း	၁၂ - ၄၁%	-	-

ရာခိုင္ႏႈန္းေတြကို နမူနာ ရွင္းျပရမယ္ ဆိုရင္ -

ရင္သားဓာတ္မွန္ရဲ႕ ကင္ဆာ ေတြ႔ရွိႏိုင္စြမ္း ၇၇ မွ ၉၅% ဆိုတာ၊ တကယ္တန္း ကင္ဆာ ေရာဂါရွိတဲ့ အမ်ိဳးသမီး ၁၀၀ ကို ရင္သားဓာတ္မွန္ ရိုက္ၾကည့္ရင္ ၇၇ ေယာက္ကေန ၉၅ ေယာက္ေလာက္အထိရဲ႕ ဓာတ္မွန္မွာ ကင္ဆာသ႑န္ကို ေတြ႔ႏိုင္ပါမယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ခန္႔မွန္းေခ် ၅ ေယာက္ကေန ၂၃ ေယာက္ေလာက္ကေတာ့ ေရာဂါရွိေနလ်က္နဲ႔ ဓာတ္မွန္မွာ ေရာဂါ ေတြ႔မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ တနည္း ေျပာရရင္ ဓာတ္မွန္မွာ ကင္ဆာ မေတြ႔ဘူးဆိုတိုင္း ကင္ဆာ မရွိဘူးလို႔ တတ္အပ္ ေျပာလို႔ မရပါ။

တစ္ခါ တိက်မႈ ၉၄ မွ ၉၇% ဆိုတာ ရင္သားဓာတ္မွန္မွာ ကင္ဆာသ႑န္ေတြ႔တဲ့ အမ်ိဳးသမီး ၁၀၀ မွာ ၉၄ ေယာက္ကေန ၉၇ ေယာက္ေလာက္ အထိက တကယ္ ကင္ဆာ ရွိၾကပါတယ္။ တနည္း ေျပာရရင္ ဓာတ္မွန္မွာ ကင္ဆာ ေတြ႔တိုင္းလည္း ကင္ဆာ ရွိေနၿပီလို႔ ေသခ်ာေပါက္ ေျပာလို႔ မရပါ။

ဒါဆို ေသခ်ာေအာင္ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ။

ရင္သားဓာတ္မွန္ရိုက္လို႔ ကင္ဆာ သ႑န္ ေတြ႔တယ္ဆိုရင္ အဲဒီ ကင္ဆာ ျဖစ္ေနတယ္လို႔ သံသယရွိတဲ့ ေနရာက အသားစ နမူနာယူၿပီး ဓာတ္ခြဲ စစ္ေဆးရပါမယ္။ အဲဒါမွ ကင္ဆာရွိမရွိ ပိုၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ သိႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ရင္သားဓာတ္မွန္ရိုက္လို႔ ကင္ဆာ သ႑န္ မေတြ႔ရင္လည္း ေနာက္ ၂ ႏွစ္ေနရင္ တစ္ခါ ျပန္ရိုက္သင့္ပါတယ္။

ရင္သားဓာတ္မွန္ရိုက္ပံုရိုက္နည္းနမူနာ

ေအာက္ပါ ယူက်ဳ ဗြီဒီယိုကို ၾကည့္ရႈေလ့လာႏိုင္ပါတယ္။

ဘယ္အသက္အရြယ္မွာ စၿပီးေတာ့ ရင္သားဓာတ္မွန္ ရိုက္သင့္လဲ

အေမရိကန္ႏိုင္ငံ က်န္းမာေရး၀န္ႀကီးဌာနရဲ႕ ဌာနခြဲ တစ္ခုျဖစ္တဲ့ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ အရည္အေသြး ျမွင့္တင္ေရး နဲ႔ သုေတသန ဌာနခြဲ က အရပ္ဖက္ ပညာရွင္မ်ား ပါ၀င္တဲ့ အဖြဲ႔တစ္ခု ဖြဲ႔စည္းေပးပါတယ္။ ဒီအရပ္ဖက္ ပညာရွင္ေတြက က်န္းမာေရး၀န္ႀကီးဌာနရဲ႕ စြက္ဖက္မႈ၊ ႀကိဳတင္အေျဖထုတ္ေပးမႈေတြ မပါပဲ မိမိတို႔ တတ္ကြ်မ္းတဲ့ ပညာနဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သုေတသနျပဳၿပီး ရလာဒ္ကို အမ်ားျပည္သူ သိရွိရေအာင္ ေထာက္ခံအႀကံျပဳခ်က္ အေနနဲ႔ ထုတ္ျပန္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ဆက္ဆိုင္လို႔ ေထာက္ခံအႀကံျပဳခ်က္ (Recommendation) ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို ရွင္းခ်င္ပါတယ္။ ေထာက္ခံအႀကံျပဳခ်က္ဆိုတာ ဥပေဒနဲ႔ မတူပါဘူး။ လိုက္လုပ္လည္း ရတယ္။ မလုပ္ခ်င္လည္း ရတယ္။ ကင္ဆာဆရာ၀န္ သို႔မဟုတ္ ခြဲစိတ္ဆရာ၀န္က ကုိယ့္သမၻာ နဲ႔ကိုယ္ ဆံုးျဖတ္ၿပီး ပညာရွင္ေတြရဲ႕ ေထာက္ခံအႀကံျပဳခ်က္ကို မလိုက္နာပဲ ကုေပးတာကို ဘယ္သူကမွ လာၿပီး အျပစ္ေပးလို႔ မရပါ။ ဘယ္ ရဲ ကမွလည္း ေစာင့္ၾကည့္မေနပါ။

ဒါေပမယ့္ ဘာသာရပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ (ဒီကိစၥမွာ ရင္သားကင္ဆာ ဆိုင္ရာ) တတ္ကြ်မ္းတဲ့ ပညာရွင္ေတြက ဒီလို ဒီလိုေတာ့ျဖင့္ လုပ္သင့္ပါတယ္ ေျပာထားလ်က္နဲ႔ ကိုယ္က လိုက္မလုပ္ျဖစ္ခဲ့လို႔ လူနာမွာ တစ္ခုခု နစ္နာ ဆံုးရံႈးသြားရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ နစ္နာမႈနဲ႔ တရားစြဲတာ ခံရႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းကိစၥကေတာ့ တရားခြင္မွာ ဆက္ရွင္းေပါ့။

အရပ္ဖက္ပညာရွင္အဖြဲ႔ဆိုတာမ်ိဳးက အခုမွ ေပၚလာတာ မဟုတ္ပါ။ ၁၉၈၄ ခုႏွစ္ေလာက္ ကတည္းက ရွိခဲ့တဲ့ အဖြဲ႔ျဖစ္ပါတယ္။ အဖြဲ႔၀င္ေတြ ေျပာင္းရင္သာ ေျပာင္းသြားမယ္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္ႏိုင္မႈ သေဘာတရားကေတာ့ မေျပာင္းပါ။ ရင္သားဓာတ္မွန္ရိုက္ၿပီး ရင္သားကင္ဆာ ရွာေဖြၾကည့္ျခင္း ဆိုင္ရာ ေထာက္ခံအႀကံျပဳခ်က္ကို ၂၀၀၂ ခုႏွစ္တုန္းက ဒီအဖြဲ႔ကပဲ ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ အခုေတာ့ သုေတသန ေတြ႔ရွိခ်က္ အသစ္ေတြေပၚ အေျခခံၿပီး ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ေထာက္ခံအႀကံျပဳခ်က္ကို ထုတ္တာပါ။ ဘာေတြကြာျခားလဲ ဆိုတာ ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ရေအာင္။

အမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ အသက္	၂၀၀၂	၂၀၀၉
၄၀ - ၄၉ ႏွစ္	၁ ႏွစ္ (သို႔) ၂ ႏွစ္ လွ်င္ တစ္ႀကိမ္ႏႈန္းျဖင့္ ရင္သားဓာတ္မွန္ ရိုက္သင့္သည္။	ရင္သားဓာတ္မွန္ ပံုမွန္ ရိုက္စရာမလို။ လူတစ္ဦးခ်င္း အေနအထားေပၚ မူတည္၍ ဆရာ၀န္ႏွင့္ တိုင္ပင္ကာ လိုအပ္မွ ရိုက္သင့္သည္။
၅၀ - ၇၄ ႏွစ္	၁ ႏွစ္ (သို႔) ၂ ႏွစ္ လွ်င္ တစ္ႀကိမ္ႏႈန္းျဖင့္ ရင္သားဓာတ္မွန္ ရိုက္သင့္သည္။	၂ ႏွစ္ ၁ ႀကိမ္ႏႈန္းျဖင့္ ရင္သားဓာတ္မွန္ ရိုက္သင့္သည္။
၇၅ ႏွစ္ အထက္	၁ ႏွစ္ (သို႔) ၂ ႏွစ္ လွ်င္ တစ္ႀကိမ္ႏႈန္းျဖင့္ ရင္သားဓာတ္မွန္ ရိုက္သင့္သည္။	သုေတသနျပဳခ်က္မ်ား လံုေလာက္မႈမရွိသျဖင့္ အတတ္မေျပာႏိုင္။

၂၀၀၉ ေထာက္ခံအႀကံျပဳခ်က္မွာ ပါတဲ့ ေနာက္အခ်က္ တစ္ခုကေတာ့ MRI, Digital Mammography နဲ႔ ဆရာ၀န္ စမ္းသပ္တာေတြ အတြက္ကိုေတာ့ မည္သို႔မွ် မေျပာလိုေၾကာင္း၊ သုေတသန ျပဳခ်က္မ်ား မလံုေလာက္ေၾကာင္း ပါရွိပါတယ္။ ‘မိမိကိုယ္တိုင္စမ္းသပ္ျခင္း’ နည္းလမ္းကိုေတာ့ ႀကိဳတင္စစ္ေဆးမႈအတြက္ အသံုးမျပဳသင့္ေၾကာင္း ေျပာထားပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္ ဒီလို ေထာက္ခံအႀကံျပဳသလဲ

ရင္သားကင္ဆာေၾကာင့္ အသက္ေသဆံုးရမႈ ေလွ်ာ့က်ေစဖို႔ကို အဓိကရည္ရြယ္ၿပီး ဒီလို ေထာက္ခံအႀကံျပဳတာျဖစ္ပါတယ္။

သူတို႔ ဘယ္လိုသိသလဲ

အေမရိကန္ အရပ္ဖက္ ပညာရွင္အဖြဲ႔႕က အျခားသုေတသီေတြ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သမွ်ေတြကို စနစ္တက် ေလ့လာၿပီး အႏွစ္ခ်ဳပ္ရလဒ္ကို ၾကည့္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသူေတြရဲ႕ ရင္သားကင္ဆာ ျဖစ္ပြားႏႈန္း၊ ေရာဂါအျပင္းအေပ်ာ့၊ ကင္ဆာေၾကာင့္ ေသဆံုးမႈႏႈန္း စတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို ကြန္ပ်ဴတာထဲ ထည့္သြင္းၿပီး ဘယ္အသက္အရြယ္မွာ ရင္သားဓာတ္မွန္ ရိုက္တာက ရင္သားကင္ဆာေၾကာင့္ ေသဆံုးမႈႏႈန္းကို ေလွ်ာ့ခ်ေပးႏိုင္လဲ ဆိုတာကို ဆန္းစစ္ပါတယ္။

ဒီဆန္းစစ္ခ်က္ေတြအရ အသက္ ၅၀ ကေန ၆၉ ႏွစ္အတြင္း ရွိ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ၂ ႏွစ္ ၁ ႀကိမ္ ရင္သားဓာတ္မွန္ ရိုက္တာက ရင္သားကင္ဆာေၾကာင့္ ေသဆံုးမႈႏႈန္းကို ၁၅ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔ ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္ၿပီး၊ မလိုအပ္ပဲ အသားစယူခံရမႈ အနည္းဆံုး ဆိုတာ ေတြ႔ပါတယ္။ အသက္ ၄၀ နဲ႔ ၅၀ ၾကား အမ်ိဳးသမီးေတြကိုပါ ၂ ႏွစ္ ၁ ႀကိမ္ ရင္သားဓာတ္မွန္ ရိုက္ၿပီး စစ္ေဆးမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ရွားရွားပါးပါး တစ္ေယာက္ တစ္ေလရဲ႕ အသက္ကို ထပ္ၿပီး ကယ္တင္ေကာင္း ကယ္တင္ႏိုင္ပါမယ္။ ဒီလို အသက္တစ္ေခ်ာင္း ကယ္တင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ လူ ၁၃၀၀ ေလာက္ကို ရင္သားဓာတ္မွန္ ရိုက္ၿပီးစစ္ေဆးဖို႔ လိုပါမယ္။ ရင္သားဓာတ္မွန္ ၁၂၉၉ ႀကိမ္ (တန္ဖိုးအားျဖင့္ ေဒၚလာ ၁ သိန္း ၃ ေသာင္းဖိုးေလာက္) က အပိုရိုက္ရသလို ျဖစ္ေနတယ္။ အၾကမ္းဖ်င္း ေျပာေၾကးဆိုရင္ အသက္တစ္ေခ်ာင္းက ေဒၚလာ ၁ သိန္း ၃ ေသာင္း တန္တယ္ ဆိုပါစို႔ရဲ႕။ စာရႈသူဆိုရင္ ဘယ္လို ဆံုးျဖတ္မလဲ။

ေဆြးေႏြးခ်က္

ဒီ ေထာက္ခံအႀကံျပဳခ်က္ ထြက္ေပၚအၿပီးမွာ အေမရိကန္ ရုပ္ျမင္သံၾကားေတြက ရင္သားကင္ဆာ ေ၀ဒနာရွင္ အမ်ိဳးသမီး တစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔ ေတြ႔ဆံုပါတယ္။ ကာယကံရွင္ေတြ ေျပာတာက သူတို႔ေတြ အသက္ ၄၀ ေက်ာ္ ၅၀ မတိုင္မီအရြယ္တုန္းက ရင္သားဓာတ္မွန္ ရိုက္လိုက္မိလို႔သာ ကင္ဆာကို ေစာေစာေတြ႔ၿပီး အသက္ရွင္ႏိုုင္တာပါတဲ့။ မွန္ပါတယ္။ တစ္ဦးခ်င္း အေနနဲ႔ ဒီလို အေတြ႔အႀကံဳမ်ိဳးကေတာ့ ရွိမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္လည္း ရုပ္ျမင္သံၾကားမွာ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္း ခံရတဲ့ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ ရွိရင္၊ သူ႔လိုပဲ အသက္ ၅၀ မတိုင္ခင္ ရင္သားဓာတ္မွန္ ရိုက္ၿပီး ကင္ဆာမရွိပါပဲ ကင္ဆာရွိတယ္လို႔ မွားၿပီး သတ္မွတ္ခံရတဲ့ အမ်ိဳးသမီးက ၈၈ ေယာက္ ရွိေနပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီ ၈၈ ေယာက္မွာေတာ့ မလိုအပ္ပဲ အသားစယူ စစ္ေဆးတာ ခံခဲ့ရမွာပါ။ ဒီလို မွားယြင္းၿပီး အသားစယူခံရတဲ့ အမ်ိဳးသမီး ေတြကိုေတာ့ ရုပ္ျမင္သံၾကားေတြက ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းျခင္း မျပဳပါဘူး။

အခု ေထာက္ခံအႀကံျပဳခ်က္ဟာ သိပၸံနည္းက် စနစ္တက် သုေတသနျပဳၿပီး ရလာတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြေပၚမွာ အေျခခံ ေရးသားထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ က်န္းမာေရး ေပၚလစီ ခ်မွတ္တဲ့ အခါမွာ သိပၸံနည္းက်တာ မက်တာ တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပေဒျပဳ အမတ္ေတြကို ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ထားတဲ့ ျပည္သူလူထုက မႀကိဳက္ရင္ သိပၸံနည္း ဘယ္လို က်ေနေန အမတ္ေတြ ဘာမွ မတတ္ႏို္င္ပါဘူး။

ေနာက္တစ္ခ်က္က ရင္သားဓာတ္မွန္ေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္ေနသူေတြ (ဥပမာ ဓာတ္မွန္စက္ တီထြင္သူေတြ၊ ဓာတ္မွန္စက္ ေထာင္သူေတြ၊ ဓာတ္မွန္ ဆရာ၀န္ေတြ) လည္း အမ်ားအျပားရွိေသးေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ အျမင္ေတြကလည္း ဥပါဒါန္ မကင္းႏိုင္ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။

ေနာက္ဆံုး လူေတြ မေျပာခ်င္ၾကေပမယ့္ မေျပာမျဖစ္ေျပာရမယ့္ ကိစၥက ေငြေရးေၾကးေရးပါ။ ‘ေငြဘယ္ေလာက္ကုန္ကုန္ ကုလိုက္မယ္’ ဆိုတာ စကားအျဖစ္သာ ရွိပါတယ္။ တကယ္တန္းမွာ မိသားစုတိုင္း၊ မိသားစုတိုင္း ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္မႈေပၚ မူတည္ၿပီး က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈအတြက္ကို သံုးၾကရပါတယ္။ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံမွာလည္း ဒီအတိုင္းပါပဲ။ တိုင္းျပည္က ဘယ္ေလာက္ ခ်မ္းသာေနလဲ၊ က်န္းမာေရးအတြက္ ဘယ္ေလာက္ ေငြအကုန္ခံေနလဲ ဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြဟာ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္ေတြပါ။

ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ားနဲ႔ ဘယ္လို သက္ဆိုင္မလဲ

ကမာၻ႕က်န္းမာေရးအဖြဲ႔ရဲ႕ သံုးသပ္ခ်က္အရကေတာ့ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ႏိုင္ငံေတြမွာ ရင္သားကင္ဆာဟာ အမ်ိဳးသမီးေတြအတြက္ ဒုတိယ ဒုကၡအေပးဆံုး ျဖစ္ပါတယ္တဲ့။ ဒီလိုဆိုေတာ့ အေရွ႕ေတာင္အာရွထဲမွာ ပါတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက အမ်ိဳးသမီးေတြအတြက္လည္း အေရးႀကီးတာေပါ့။

ျမန္မာႏိုင္ငံအေနနဲ႔ ရင္သားကင္ဆာ ႀကိဳတင္စစ္ေဆးျခင္း ကိစၥကို တစ္ႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေနၿပီလို႔ေတာ့ မၾကားမိေသးပါ။ စာေရးသူတို႔ ေဆးေက်ာင္းသား ဘ၀ကမ်ားဆိုရင္ ရင္သားကင္ဆာ ေ၀ဒနာရွင္ေတြဟာ အဖုအက်ိတ္ အေတာ္ႀကီးကို ႀကီးမွ ေဆးရံုေရာက္လာၾကတာေတြ ရွိပါတယ္။ ေရာဂါကြ်မ္းမွ ေရာက္လာတာေပါ့။ ကုသရလည္း ခက္ခဲသြားၿပီး အသက္ရွင္ဖို႔လည္း မလြယ္ေတာ့ပါ။

ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာ ရင္သားဓာတ္မွန္ ရိုက္လို႔ ရေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ၿမိဳ႕တိုင္းမွာေတာ့ မရေသးပါ။ က်န္းမာေရး ဗဟုသုတရွိသူ ေဆးရံုေဆးခန္းနဲ႔ နီးစပ္သူမ်ားကေတာ့ ရင္သားဓာတ္မွန္ ရိုက္ဖို႔ ဆရာ၀န္နဲ႔ တိုင္ပင္တာေတြ ရွိလာေနပါၿပီ။ တစ္ဖက္မွာလည္း ရင္သားဓာတ္မွန္ရိုက္တယ္ ဆိုတာကို ဘာမွန္း မသိသူမ်ားလည္း ရွိပါေသးတယ္။ အရြယ္ေရာက္တဲ့ ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးတိုင္း ရင္သားကင္ဆာ ဗဟုသုတ ရွိေနဖို႔ အေတာ္အားထုတ္ လုပ္ေဆာင္ရပါဦးမယ္။

ေဖာ္ျပပါ သုေတသန ျပဳခ်က္ေတြဟာ အေမရိကန္ အမ်ိဳးသမီးေတြကို အဓိကထား စဥ္းစားထားတာျဖစ္လို႔ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြမွာ လည္း ဒီလိုအေျခအေနရွိမယ္လို႔ တပ္အပ္ မေျပာႏိုင္ပါ။ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ားမွာ ရင္သားကင္ဆာ ျဖစ္ပြားမႈႏႈန္း၊ ေရာဂါအမ်ိဳးအစား၊ အႏုအရင့္ စတာေတြကို သိရွိႏိုင္ဖို႔ သုေတသန ျပဳခ်က္ေတြ လိုပါမယ္။

ကဲ စာေရးသူေရ ေ၀့၀ိုက္မေနပါနဲ႔ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြကို ဘယ္လို အႀကံေပးမလဲ ဆိုရင္ေတာ့ …

• အသက္ ၄၀ ေက်ာ္ၿပီး မိသားစု (မိခင္၊ အေဒၚ၊ ညီမ၊ အစ္မ) မွာ ရင္သားကင္ဆာ ျဖစ္ဖူးရင္
• အသက္ ၄၀ ေက်ာ္ၿပီး ရင္သားမွာ နဂိုကမရွိတဲ့ အဖုအက်ိတ္ ရွိလာၿပီလို႔ သံသယရွိရင္
• အသက္ ၅၀ ေက်ာ္ၿပီး ရင္သားဓာတ္မွန္ ရိုက္ဖို႔ အဆင္ေျပရင္ (မိမိေနတဲ့ၿမိဳ႕မွာ ရင္သားဓာတ္မွန္ ရိုက္လို႔ရရင္)

နီးစပ္ရာ တတ္ကြ်မ္းနားလည္တဲ့ ဆရာ၀န္မ်ားနဲ႔ တိုင္ပင္ၿပီး ရင္သားဓာတ္မွန္ ရိုက္ၾကည့္သင့္ပါတယ္။ တစ္ဆက္တည္း ၂ ႏွစ္ ၁ ႀကိမ္ ပံုမွန္ စစ္ေဆးဖို႔ရာလည္း တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။

သိခ်င္ ေဆြးေႏြးခ်င္တာမ်ားရွိရင္ မွတ္ခ်က္မွာ ေရးသားေပးခဲ့ပါ။ စီေဘာက္မွာ ေဆြးေႏြးရတာ အဆင္မေျပလို႔ပါ။

အာေရာဂ်ံ ပရမံ လာဘံ
တကၠသိုလ္ လွမြန္

စာကိုး။

Mandelblatt et al. Effects of Mammography Screening Under Different Screening Schedules: Model Estimates of Potential Benefits and Harms. Ann Intern Med. 2009;151:738-747.

Nelson et al. 2009. Screening for Breast Cancer: An Update for the U.S. Preventive Services Task Force. Ann Intern Med. 2009;151:727-737.

Screening for Breast Cancer: U.S. Preventive Services Task Force Recommendation Statement. U.S. Preventive Services Task Force*. 2009. Ann Intern Med. 2009;151:716-726.

U.S. Preventive Services Task Force’s recommendation on Screening for Breast Cancer. 2002. Retrieved from http://www.ahrq.gov/clinic/pocketgd09/gcp09s2.htm#BreastScreening on November 19, 2009.

U.S. Preventive Services Task Force’s recommendation on Screening for Breast Cancer. 2009. Retrieved from http://www.ahrq.gov/clinic/uspstf/uspsbrca.htm on November 19, 2009.

WHO. 2006. Global disease burden 2004 update.

Read More...

Collapse...

History that my emails told

၁၀၊ ၁၁၊ ၂၀၀၉

အီးေမးလ္မ်ားက ေျပာေသာ သမိုင္း

စာေရးသူရဲ႕ အီးေမးလ္ေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ဇာတ္္လမ္းဆင္ၾကည့္ေတာ့ ဒီလို သမိုင္းေၾကာင္းေလး တစ္ခုထြက္လာတယ္။

၁၉၉၈

ေနရာက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ အန္ဂ်ီအို ရံုးခန္းတစ္ခု။

"တိန္ေတာင္ ... တိန္ေတာင္ ... တိန္တိန္တိန္ ... တြိတြိ ..."

ေဘာ့စ္ အခန္း အလုပ္စားပြဲက တယ္လီဖုန္းနဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာၾကားမွာ ဆက္ထားတဲ့ ဟာေလးဆီက ျမည္ေနတဲ့ အသံကို တအံ့တၾသနဲ႔ နားေထာင္ရင္း အီးေမးလ္ ဆိုတာနဲ႔ စတင္ရင္းႏွီးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ျမန္မာတယ္လီပို႔ ဆိုတာေ၀းလို႔ ပုဂံလည္း မရွိေသးဘူး၊ ဇလံုလည္း မရွိေသးဘူး။ ဂ်ီေတာက္တို႔ ရာဟု မစိန္ၾကာတို႔ဆို ေခတ္ေပၚ သိပၸံကားေတြမွာေတာင္ မရွိေသးဘူး။ ရန္ကုန္မွာ လင္းယုန္လို႔ အမည္ရတဲ့ အီးေမးလ္ ကုမၸဏီတစ္ခုပဲ ရွိေသးတယ္။ ဒါကလည္း “နလမ” နဲ႔ခြင့္ျပဳထားတာဆိုပဲ။ အင္တာနက္က လံုး၀မရေသး။ အီးေမးလ္မွ အီးေမးလ္ စစ္စစ္ပဲရတာ။ ဒိုင္လ္အပ္ နဲ႔ေပါ့။ ရံုးတစ္ရံုးလံုးမွာမွ အီးေမးလ္ အေကာင့္က တစ္ခုတည္းရယ္။ အဲဒီေတာ့ ေဘာ့စ္အတြက္ပဲေပါ့။

ေက်ာင္းေလွ်ာက္ဖို႔လို ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥေတြကို သံုးခ်င္ရင္ Summit Park View လို ဟိုတယ္ႀကီးေတြကိုသြားၿပီး အီးေမးလ္ တစ္ေစာင္ ဖက္အီးစီ ၁ ေဒၚလာႏႈန္းနဲ႔ ပို႔ရ၊ လက္ခံရေလတယ္။ အ၀င္အီးေမးလ္ကို သူတို႔က ပရင့္ထုတ္ထားၿပီး စာေရးသူဆီကို ဖုန္းဆက္အေၾကာင္းၾကားေပးတယ္။ လွ်ိဳ႕၀ွက္မႈဆိုတာ ဂ်ိဳနဲ႔လားေပါ့။ အဲဒီေခတ္ႀကီးက ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ေလာက္အထိၾကာတယ္။

၂၀၀၀

ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္မွာပဲ သင္တန္းတစ္ခု တက္ဖို႔ ျပည္ပထြက္ရင္း ယာဟူး အီးေမးလ္ အေကာင့္တစ္ခု ရခဲ့ပါတယ္။ တစ္လေလာက္သံုးလိုက္ရၿပီး ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဒံုရင္းဒံုရင္းပဲ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာေတြကို Summit မွာ အီးေမးလ္ သြားပို႔ေနရျပန္ေရာ။

၂၀၀၁

၂၀၀၁ ေရာက္ေတာ့ ကုလသမဂၢ လက္ေအာက္ခံ အဖြဲ႔အစည္း တစ္ခုမွာ အလုပ္ရပါတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာတစ္လံုး နဲ႔ ရံုးသံုး အီးေမးလ္အေကာင့္တစ္ခု ကိုယ့္နာမည္နဲ႔ရတယ္။ တယ္ဟုတ္ပါလားေပါ့။ အင္တာနက္ကေတာ့ ရံုးက ကြန္ပ်ဴတာ ဌာနမွာ သြားၿပီး သံုးရတယ္။ ပုဂံဆိုက္ဘာတက္ လည္းေပၚလာၿပီ။ လူတိုင္းေတာ့ မရေသးဘူး။

၂၀၀၂

ဦးစမွာ ဘြဲ႔လြန္တက္ခြင့္ရတယ္။ ေက်ာင္းမဖြင့္ခင္ တစ္ပတ္ေလာက္ ေစာေရာက္ေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ေယာင္နနနဲ႔။ ဦးစမွာက အင္တာနက္ ကေဖးလည္း ဗန္ေကာက္မွာလို ေဖာခ်င္းေသာခ်င္း မဟုတ္ေတာ့ ဘာလုပ္လို႔ လုပ္ရမွန္းမသိဘူး။ အင္တာနက္ကို တီထြင္တဲ့ႏိုင္ငံ ဆိုက္ဘာကေဖးေတာင္ ဗန္ေကာက္လို မေပါပါလားလို႔ အထင္ေသးေနမိေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့မွာ စာၾကည့္တိုက္မွာ အင္တာနက္ အလကားသံုးလို႔ရမွန္း သိသြားၿပီး အရင္ ဖြင့္ထားဖူးတဲ့ ယာဟူး အီးေမးလ္ကို ျပန္အသက္သြင္းၿပီး အီးေမးလ္ရွိတဲ့ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ ဆက္သြယ္ရတယ္။ ေက်ာင္းဖြင့္တာနဲ႔ ေက်ာင္းသားကဒ္နဲ႔အတူ ကိုယ္ပိုင္ အီးေမးလ္ တစ္ခု ရပါတယ္။ ယာဟူးကေတာ့ သံုးၿမဲေပါ့။

၂၀၀၃

ေက်ာင္းၿပီးလို႔ ျမန္မာျပည္ျပန္ေတာ့ ၂၀၀၁ အေနအထားကို ျပန္ေရာက္သြားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ရံုးစားပြဲေပၚက ကြန္ပ်ဴတာမွာ ပုဂံကေပးတဲ့ အင္တာနက္ ရေနပါၿပီ။ ေမးလ္ေဖာ္ယူ လည္း ေခတ္စားစျပဳလာၿပီ။ Summit Park View ကိုေရာက္ရင္ အီးေမးလ္ သြားယူေနက် သူတို႔ရံုးခန္းေရွ႕ကေန ကိုယ္နဲ႔ပဲ ဘာမွ မပတ္သက္ခဲ့ဘူးသလို ျဖတ္ေလွ်ာက္တတ္ေနၿပီ။

၂၀၀၄

ဦးစကို ေနာက္တစ္ေခါက္ ေရာက္ရျပန္ေလတယ္။ အေျခအေနကေတာ့ သိပ္ၿပီး မထူးျခားလွပါ။ အရင္ကရွိတဲ့ ယာဟူး၊ ေက်ာင္း အီးေမးလ္ေတြ ျပန္အသက္သြင္းၿပီး သံုးရတာေပါ့။

၂၀၀၅

အဲဒီတုန္းက ဂ်ီေမးလ္က တစ္ေယာက္ေယာက္ ဖိတ္မွ ဖြင့္လို႔ရတာ။ လူတစ္ေယာက္ကို သံုးဦးပဲ ဖိတ္ခြင့္ရွိတယ္။ စာေရးသူရဲ႕ ဆရာတစ္ေယာက္က ဂ်ီေမးလ္ဖြင့္ဖို႔ ဖိတ္စာပို႔ေပးတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဇႏၷ၀ါရီလ ၉ ရက္ ၂၀၀၅ ခုမွာေတာ့ ဂ်ီေမးလ္ အေကာင့္စၿပီးရပါတယ္။

၂၀၀၆-၂၀၀၉

လူေတြမွာ အီးေမးလ္ အေကာင့္ တစ္ခုမက ရွိလာတတ္ၿပီး မနက္အိပ္ရာထလို႔ ဂ်ီေမးလ္ ခ်က္ကိုဖြင့္လိုက္ရင္ ရန္ကုန္က သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္မဟုတ္ တစ္ေယာက္ အြန္လိုင္းမွာ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ (စကားခ်ပ္။ ။ ျမန္မာျပည္ကို မတိုးတက္ဖူးလို႔ ဘယ္သူေျပာမလဲ) စာေရးသူကုိယ္၌လည္း အီးေမးလ္ အေကာင့္ ၆ ခုေလာက္နဲ႔ ဗ်ာမ်ားေနပါေရာ။ မဖတ္ျဖစ္တဲ့ အီးေမးလ္ေတြက ေတာင္လိုပံု။ စာျပန္ေနာက္က်တာေတြက မေရႏိုင္။

Cleaning the slate

အီးေမးလ္ေတြ ရႈပ္ပြေနေတာ့ မျဖစ္ေခ်ဘူးဆိုၿပီး ရႈေထာင့္ ကို စမ္းၿပီးသံုးၾကည့္တယ္။ မဆိုးဘူး။ အီးေမးလ္ အားလံုးကို တစ္ေနရာထဲက ျမင္ရတယ္။ မဖတ္ရေသးတာေတြ အားလံုးကို ဖတ္ၿပီးသား အသြင္ေျပာင္းၿပီး အခုေနာက္ပိုင္း ၀င္သမွ် အီးေမးေတြကို ဖ်က္၊ ဖတ္၊ ျပန္၊ သင့္သလို လုပ္လိုက္ေတာ့ အဆင္ေျပေနပါတယ္။ ယာဟူးနဲ႔ကေတာ့ ခြာၿပဲေနၿပီ။ သူက ရႈေထာင့္နဲ႔ သဟဇာတ မျဖစ္ဘူး။ အင္တာနက္ အီးေမးလ္ေခတ္မွာ ေစာေစာပိုင္း ေခတ္ေရွ႕ေျပးခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့ ေနာက္က်က်န္ေနခဲ့ပါၿပီ။

ဒါပါပဲ။ ဒါပဲ။ ဘာမွ မဟုတ္ဘူး။ ေရာက္တတ္ရာရာ ေရးထားတာ။

ခက္ဆစ္

ဂ်ီေတာက္ = G Talk
ရာဟုမစိန္ၾကာ = Yahoo Messenger
ရႈေထာင့္ = Outlook

Read More...

Collapse...

Inya Lake Hotel

၃၊ ၁၁၊ ၂၀၀၉

ေခါင္းစဥ္ပါ ဟိုတယ္ကို ဘယ္လို ဘာသာျပန္ၾကမလဲ။ အၿမဲတမ္း နားရည္၀ မ်က္စိယဥ္ ေနတာကေတာ့ "အင္းလ်ားလိပ္ ဟိုတယ္" လို႔ ထင္တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း အင္တာနက္ သတင္းေတြထဲမွာ ဖတ္မိေတာ့ တခ်ိဳ႕က "အင္းလ်ားလိတ္ ဟိုတယ္"၊ တခ်ိဳ႕က "အင္းယားကန္ ဟိုတယ္" ဆိုၿပီး ေရးၾကတယ္။ "လ်ား" အစား "ယား" ေရးတာကေတာ့ ထားပါေတာ့ေလ အသံထြက္ကိုလိုက္ေရးတာလို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ "လိပ္"၊ "လိတ္" နဲ႔ "ကန္" က်ေတာ့ အဓိပၸါယ္ေတြက ကြဲေနေရာ။ အင္း ... ကိုယ္ကပဲ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ လိုက္ျမင္ေနတာလား မသိဘူး။

သိရင္ေျပာၾကပါဦး။

Read More...

Collapse...

my upgrade from vista to 7

၂၊ ၁၁၊ ၂၀၀၉

ရႈေမွ်ာ္ခင္း မွသည္ ခြန္နစ္ သို႔

ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ေပါင္တင္ ကြန္ပ်ဴတာကပ်က္တယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ လံုး၀ႀကီးပ်က္မသြားပဲ ဖိုင္ေတြအားလံုးကို ျပန္ယူလို႔ရတယ္။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ လိုခ်င္တဲ့ ေပါင္တင္ ကြန္ပ်ဴတာအသစ္က ေစ်းႀကီးေနၿပီး ကိုယ္က ဘိုင္က်ေနတယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ လေပးနဲ႔ အေၾကြးရမယ္တဲ့။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ေရြးစရာက မ်ားမ်ားစားစားမရွိပဲ ကိုယ္သိပ္မသိလွတဲ့ ၆၄ ဘစ္ ရႈေမွ်ာ္ခင္း ျပဴတင္းေပါက္ စနစ္ ပါတာႀကီး ၀ယ္လိုက္ရတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ေငြတျပားမွ လက္ငင္းမေပးရပဲ ကံေကာင္းစြာနဲ႔ ၁၃ လက္မ ဒဲလ္ ေပါင္တင္ကြန္ပ်ဴတာေလး ရလိုက္တယ္ ဆိုပါေတာ့။ ဒီမွာ ဇာတ္လမ္းစေတာ့တာပဲ။

ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ အရင္သံုးဖူးသမွ် အေပ်ာ့ထည္ အေတာ္မ်ားမ်ားက ၆၄ ဘစ္ ရႈေမွ်ာ္ခင္းစနစ္ နဲ႔ သိပ္ၿပီး သဟဇာတ မျဖစ္လွဘူး။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ၆၄ ဘစ္ ရႈေမွ်ာ္ခင္းက သေဘာထားႀကီးႀကီးနဲ႔ တခ်ိဳ႕ ၃၂ ဘစ္ အေပ်ာ့ထည္ေတြကို သံုးခြင့္ေပးထားတယ္။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ အဲဒီ ၃၂ ဘစ္ အေပ်ာ့ထည္ေတြကိုသံုးရင္ ရႈေမွ်ာ္ခင္းရဲ႕ အင္အားျပည့္သံုးလို႔ မရဘူး။ ဂီယာ ၅ ခ်က္ပါတဲ့ကားမွာ နံပါတ္သံုးဂီယာနဲ႔ ဖိနင္းေနသလိုျဖစ္ေနတာ။

ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ အေပ်ာ့ထည္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားက ၆၄ ဘစ္ အတြက္ ျပင္ဆင္လာၾကတာပါဘဲ။ အင္မတန္ ကံဆိုးတဲ့ အခ်က္က မိုက္ခရိုေဆာ့ရဲ႕ ရံုးသံုး အေပ်ာ့ထည္ ကုိယ္၌က ၃၂ ဘစ္ျဖစ္ေနတာ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ေပါင္တင္ ကြန္ပ်ဴတာ ၀ယ္တုန္းက ခြန္နစ္ထြက္ရင္ အလကားေပးမယ္ဆိုတဲ့ ကတိပါလာတယ္။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ခြန္နစ္ထြက္ထြက္ခ်င္း အင္တာနက္က ေဒါင္းလုပ္ ေပးမလုပ္ဘူး။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ အိမ္ကို ဒီဗီဒီ ပို႔ေပးလာတယ္။

ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ရႈေမွ်ာ္ခင္းကေန ခြန္နစ္ကို အေျပာင္းမွာ အရင္တင္ထားတဲ့ ဗိုင္းရပ္သတ္သမား မက္ကဖီးက လာေႏွာင့္ေနတယ္။ ခြန္နစ္ နဲ႔ မက္ကဖီးက မတည့္ၾကဘူးေလ။ ခြန္နစ္ကေျပာတယ္ မက္ကဖီးရွိရင္ နင့္ပါတီကို ငါမလာဘူးတဲ့။ လူေတြတင္ သင္းခြဲသလား ေအာင့္ေမ့တယ္။ ဘယ္ဟုတ္မလည္း အေပ်ာ့ထည္ေတြ အခ်င္းခ်င္းေတာင္ သူ႔အကန္႔ေလးနဲ႔သူ ေနၾကတာကလား။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ မက္ကဖီးကို ျဖဳတ္လို႔ရတယ္။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ တျခား အေပ်ာ့ထည္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုလည္း ယာယီ ျဖဳတ္ပစ္လိုက္ရတယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ခြန္နစ္က သူေနာက္ေတာ့ ျပန္တင္ေပးပါမယ္ ဆိုပဲ။

ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ၂ နာရီေလာက္ ၾကာမယ္ ေျပာထားတဲ့ အဆင့္ျမွင့္ကိစၥဟာ ၄ နာရီခြဲ တိတိၾကာသြားပါတယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ယာယီျဖဳတ္ထားတဲ့ အေပ်ာ့ထည္ေတြ အကုန္ ျပန္တက္လာပါတယ္။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ရႈေထာင့္ ထဲမွာ မက္ကဖီးရဲ႕ ေျခရာလက္ရာေတြက်န္ေနၿပီး သူ႔ကိုဖြင့္တိုင္း အယ္ရာတက္ေနပါေလေရာ။ ကံေကာင္းတာေလး တစ္ခုက ရႈေမွ်ာ္ခင္းမွာတုန္းက တင္ထားတဲ့ ေဇာ္ဂ်ီ ၂၀၀၇ ေဖာင့္နဲ႔ လက္ကြက္က ခြန္နစ္မွာ ေအးေဆး အလုပ္လုပ္ေနပါတယ္။

ဘာပဲေျပာေျပာ အားလံုးကို ၿခံဳၾကည့္လိုက္ရင္ မုဒံုေစာင္က အေကာင္းဆံုး ... အဲေလ ... ကံေကာင္းပါတယ္ေလ။ ခြန္နစ္မွာ အလုပ္လုပ္ရတာ အေတာ့္ကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါးႏိုင္ၿပီး အဆင္အျပင္ေလးကလည္း ရိုးရွင္းတယ္။ ကိုယ့္အလုပ္စားပြဲ အသစ္ေလးကေတာ့ ေအာက္မွာပါ။



ခက္ဆစ္

အေပ်ာ့ထည္ - software
၆၄ ဘစ္ ရႈေမွ်ာ္ခင္း ျပဴတင္းေပါက္ စနစ္ - 64-bit Windows Vista
ေပါင္တင္ကြန္ပ်ဴတာ - Laptop
ခြန္နစ္ - Windows 7
မိုက္ခရိုေဆာ့ ရံုးသံုး အေပ်ာ့ထည္ - Microsoft Office
ရႈေထာင့္ - Microsoft Outlook
အယ္ရာ - error

Read More...

Collapse...