၁၀၊ ၁၁၊ ၂၀၀၉
အီးေမးလ္မ်ားက ေျပာေသာ သမိုင္း
စာေရးသူရဲ႕ အီးေမးလ္ေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ဇာတ္္လမ္းဆင္ၾကည့္ေတာ့ ဒီလို သမိုင္းေၾကာင္းေလး တစ္ခုထြက္လာတယ္။
၁၉၉၈
ေနရာက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ အန္ဂ်ီအို ရံုးခန္းတစ္ခု။
"တိန္ေတာင္ ... တိန္ေတာင္ ... တိန္တိန္တိန္ ... တြိတြိ ..."
ေဘာ့စ္ အခန္း အလုပ္စားပြဲက တယ္လီဖုန္းနဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာၾကားမွာ ဆက္ထားတဲ့ ဟာေလးဆီက ျမည္ေနတဲ့ အသံကို တအံ့တၾသနဲ႔ နားေထာင္ရင္း အီးေမးလ္ ဆိုတာနဲ႔ စတင္ရင္းႏွီးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ျမန္မာတယ္လီပို႔ ဆိုတာေ၀းလို႔ ပုဂံလည္း မရွိေသးဘူး၊ ဇလံုလည္း မရွိေသးဘူး။ ဂ်ီေတာက္တို႔ ရာဟု မစိန္ၾကာတို႔ဆို ေခတ္ေပၚ သိပၸံကားေတြမွာေတာင္ မရွိေသးဘူး။ ရန္ကုန္မွာ လင္းယုန္လို႔ အမည္ရတဲ့ အီးေမးလ္ ကုမၸဏီတစ္ခုပဲ ရွိေသးတယ္။ ဒါကလည္း “နလမ” နဲ႔ခြင့္ျပဳထားတာဆိုပဲ။ အင္တာနက္က လံုး၀မရေသး။ အီးေမးလ္မွ အီးေမးလ္ စစ္စစ္ပဲရတာ။ ဒိုင္လ္အပ္ နဲ႔ေပါ့။ ရံုးတစ္ရံုးလံုးမွာမွ အီးေမးလ္ အေကာင့္က တစ္ခုတည္းရယ္။ အဲဒီေတာ့ ေဘာ့စ္အတြက္ပဲေပါ့။
ေက်ာင္းေလွ်ာက္ဖို႔လို ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥေတြကို သံုးခ်င္ရင္ Summit Park View လို ဟိုတယ္ႀကီးေတြကိုသြားၿပီး အီးေမးလ္ တစ္ေစာင္ ဖက္အီးစီ ၁ ေဒၚလာႏႈန္းနဲ႔ ပို႔ရ၊ လက္ခံရေလတယ္။ အ၀င္အီးေမးလ္ကို သူတို႔က ပရင့္ထုတ္ထားၿပီး စာေရးသူဆီကို ဖုန္းဆက္အေၾကာင္းၾကားေပးတယ္။ လွ်ိဳ႕၀ွက္မႈဆိုတာ ဂ်ိဳနဲ႔လားေပါ့။ အဲဒီေခတ္ႀကီးက ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ေလာက္အထိၾကာတယ္။
၂၀၀၀
ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္မွာပဲ သင္တန္းတစ္ခု တက္ဖို႔ ျပည္ပထြက္ရင္း ယာဟူး အီးေမးလ္ အေကာင့္တစ္ခု ရခဲ့ပါတယ္။ တစ္လေလာက္သံုးလိုက္ရၿပီး ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဒံုရင္းဒံုရင္းပဲ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာေတြကို Summit မွာ အီးေမးလ္ သြားပို႔ေနရျပန္ေရာ။
၂၀၀၁
၂၀၀၁ ေရာက္ေတာ့ ကုလသမဂၢ လက္ေအာက္ခံ အဖြဲ႔အစည္း တစ္ခုမွာ အလုပ္ရပါတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာတစ္လံုး နဲ႔ ရံုးသံုး အီးေမးလ္အေကာင့္တစ္ခု ကိုယ့္နာမည္နဲ႔ရတယ္။ တယ္ဟုတ္ပါလားေပါ့။ အင္တာနက္ကေတာ့ ရံုးက ကြန္ပ်ဴတာ ဌာနမွာ သြားၿပီး သံုးရတယ္။ ပုဂံဆိုက္ဘာတက္ လည္းေပၚလာၿပီ။ လူတိုင္းေတာ့ မရေသးဘူး။
၂၀၀၂
ဦးစမွာ ဘြဲ႔လြန္တက္ခြင့္ရတယ္။ ေက်ာင္းမဖြင့္ခင္ တစ္ပတ္ေလာက္ ေစာေရာက္ေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ေယာင္နနနဲ႔။ ဦးစမွာက အင္တာနက္ ကေဖးလည္း ဗန္ေကာက္မွာလို ေဖာခ်င္းေသာခ်င္း မဟုတ္ေတာ့ ဘာလုပ္လို႔ လုပ္ရမွန္းမသိဘူး။ အင္တာနက္ကို တီထြင္တဲ့ႏိုင္ငံ ဆိုက္ဘာကေဖးေတာင္ ဗန္ေကာက္လို မေပါပါလားလို႔ အထင္ေသးေနမိေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့မွာ စာၾကည့္တိုက္မွာ အင္တာနက္ အလကားသံုးလို႔ရမွန္း သိသြားၿပီး အရင္ ဖြင့္ထားဖူးတဲ့ ယာဟူး အီးေမးလ္ကို ျပန္အသက္သြင္းၿပီး အီးေမးလ္ရွိတဲ့ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ ဆက္သြယ္ရတယ္။ ေက်ာင္းဖြင့္တာနဲ႔ ေက်ာင္းသားကဒ္နဲ႔အတူ ကိုယ္ပိုင္ အီးေမးလ္ တစ္ခု ရပါတယ္။ ယာဟူးကေတာ့ သံုးၿမဲေပါ့။
၂၀၀၃
ေက်ာင္းၿပီးလို႔ ျမန္မာျပည္ျပန္ေတာ့ ၂၀၀၁ အေနအထားကို ျပန္ေရာက္သြားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ရံုးစားပြဲေပၚက ကြန္ပ်ဴတာမွာ ပုဂံကေပးတဲ့ အင္တာနက္ ရေနပါၿပီ။ ေမးလ္ေဖာ္ယူ လည္း ေခတ္စားစျပဳလာၿပီ။ Summit Park View ကိုေရာက္ရင္ အီးေမးလ္ သြားယူေနက် သူတို႔ရံုးခန္းေရွ႕ကေန ကိုယ္နဲ႔ပဲ ဘာမွ မပတ္သက္ခဲ့ဘူးသလို ျဖတ္ေလွ်ာက္တတ္ေနၿပီ။
၂၀၀၄
ဦးစကို ေနာက္တစ္ေခါက္ ေရာက္ရျပန္ေလတယ္။ အေျခအေနကေတာ့ သိပ္ၿပီး မထူးျခားလွပါ။ အရင္ကရွိတဲ့ ယာဟူး၊ ေက်ာင္း အီးေမးလ္ေတြ ျပန္အသက္သြင္းၿပီး သံုးရတာေပါ့။
၂၀၀၅
အဲဒီတုန္းက ဂ်ီေမးလ္က တစ္ေယာက္ေယာက္ ဖိတ္မွ ဖြင့္လို႔ရတာ။ လူတစ္ေယာက္ကို သံုးဦးပဲ ဖိတ္ခြင့္ရွိတယ္။ စာေရးသူရဲ႕ ဆရာတစ္ေယာက္က ဂ်ီေမးလ္ဖြင့္ဖို႔ ဖိတ္စာပို႔ေပးတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဇႏၷ၀ါရီလ ၉ ရက္ ၂၀၀၅ ခုမွာေတာ့ ဂ်ီေမးလ္ အေကာင့္စၿပီးရပါတယ္။
၂၀၀၆-၂၀၀၉
လူေတြမွာ အီးေမးလ္ အေကာင့္ တစ္ခုမက ရွိလာတတ္ၿပီး မနက္အိပ္ရာထလို႔ ဂ်ီေမးလ္ ခ်က္ကိုဖြင့္လိုက္ရင္ ရန္ကုန္က သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္မဟုတ္ တစ္ေယာက္ အြန္လိုင္းမွာ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ (စကားခ်ပ္။ ။ ျမန္မာျပည္ကို မတိုးတက္ဖူးလို႔ ဘယ္သူေျပာမလဲ) စာေရးသူကုိယ္၌လည္း အီးေမးလ္ အေကာင့္ ၆ ခုေလာက္နဲ႔ ဗ်ာမ်ားေနပါေရာ။ မဖတ္ျဖစ္တဲ့ အီးေမးလ္ေတြက ေတာင္လိုပံု။ စာျပန္ေနာက္က်တာေတြက မေရႏိုင္။
Cleaning the slate
အီးေမးလ္ေတြ ရႈပ္ပြေနေတာ့ မျဖစ္ေခ်ဘူးဆိုၿပီး ရႈေထာင့္ ကို စမ္းၿပီးသံုးၾကည့္တယ္။ မဆိုးဘူး။ အီးေမးလ္ အားလံုးကို တစ္ေနရာထဲက ျမင္ရတယ္။ မဖတ္ရေသးတာေတြ အားလံုးကို ဖတ္ၿပီးသား အသြင္ေျပာင္းၿပီး အခုေနာက္ပိုင္း ၀င္သမွ် အီးေမးေတြကို ဖ်က္၊ ဖတ္၊ ျပန္၊ သင့္သလို လုပ္လိုက္ေတာ့ အဆင္ေျပေနပါတယ္။ ယာဟူးနဲ႔ကေတာ့ ခြာၿပဲေနၿပီ။ သူက ရႈေထာင့္နဲ႔ သဟဇာတ မျဖစ္ဘူး။ အင္တာနက္ အီးေမးလ္ေခတ္မွာ ေစာေစာပိုင္း ေခတ္ေရွ႕ေျပးခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့ ေနာက္က်က်န္ေနခဲ့ပါၿပီ။
ဒါပါပဲ။ ဒါပဲ။ ဘာမွ မဟုတ္ဘူး။ ေရာက္တတ္ရာရာ ေရးထားတာ။
ခက္ဆစ္
ဂ်ီေတာက္ = G Talk
ရာဟုမစိန္ၾကာ = Yahoo Messenger
ရႈေထာင့္ = Outlook
3 comments:
ကၽြန္မ တျခားဘယ္ကိုမွ လိုက္လည္မအားေပမယ့္ ရွားရွားပါးပါး တင္တဲ့ ဆရာ့ပို႔စ္ကို လာဖတ္သြားပါတယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ e-mail ကို ၉၇ မွာ စသံုးဖူးၿပီး အဆက္ျပတ္သြားတာ ၂၀၀၇ ေရာက္မွ ျပန္သံုးျဖစ္တယ္။ စသံုးတုန္းက hotmail အခုေတာ့ ေက်ာင္းက mail နဲ႔ g-mail ပဲ သံုးျဖစ္ေတာ့တယ္။
အေကာင့္ ၆ ခုေတာင္ ရွိတယ္ဆိုပါလား.. အေတာ္ လန္႕သြားတယ္ ။ း)
outlook တခါမွ မသံုးဖူးေသး။
ကိုရဲမြန္
ခက္ဆစ္ထဲမွာ နလမ ကို ရွင္းျပထားတာ မပါပါလား။
Post a Comment