Monday, March 9, 2009

Song bird

၉၊ ၃၊ ၂၀၀၉

ဥၾသ အလြမ္း

အတန္းေက်ာင္းလည္းမက တကၠသိုလ္လည္း မက်သည့္ ဒီပတ္၀န္းက်င္မွာ ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခု မက က်င္လည္ခဲ့ေလသည္။ ထမင္းမစား ဟင္းမစား အဆင့္ကေန၊ ေက်ာင္းစစ္ အတန္းတင္ စာေမးပြဲေတြ၊ ၿမိဳ႕နယ္စစ္ စာေမးပြဲေတြ၊ အစိုးရစစ္ စာေမးပြဲေတြ စသျဖင့္ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ေက်ာ္ျဖတ္ကာ ၿခံစည္းရိုး တစ္ခုသာျခားသည့္ တကၠသိုလ္ကို ေရာက္ခဲ့ရျပန္သည္။ ပံုမွန္အားျဖင့္ ၃ ႏွစ္ေလာက္သာ ေနရမယ့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမွာ မေမွ်ာ္လင့္ေသာ ပိတ္ရက္မ်ား (လမ်ား ဆိုရင္ ပိုမွန္မည္) ေၾကာင့္ ၄ ႏွစ္ေက်ာ္ ေနခဲ့ရသည္။ စုစုေပါင္း ၁၅ ႏွစ္ေလာက္ ေနခဲ့ရသည္ ဆိုေတာ့လည္း အမွတ္ရစရာမ်ားက မနည္းေပ။

အစိုးရ အတန္းေက်ာင္း ေက်ာင္းသား ဘ၀တုန္းကေတာ့ ေဖေဖာ္၀ါရီ၊ မတ္လ မ်ားဟာ တစ္စနဲ႔ တစ္စ ပူလာတဲ့ အပူဒဏ္နဲ႔ အတူ စာေမးပြဲေတြကိုပါ ေခၚေခၚလာတာေပါ့။ စာေမးပြဲေတြကို ဘယ္လိုေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့လဲ ဆိုတာထက္ ပိုၿပီး အမွတ္ထင္ထင္ ရွိေနတာကေတာ့ အရိုးၿပိဳင္းၿပိဳင္း သစ္ပင္ႀကီးေတြေပၚကေန ဆြတ္ပ်ံ႕တဲ့ ဥၾသ တြန္သံပါပဲ။ အရြက္ေၾကြေတြၾကားမွာ စာသင္ခန္းရွိရာကို လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ မနက္ပိုင္းေျဖတဲ့ ဘာသာနဲ႔ ညေနပိုင္းေျဖတဲ့ ဘာသာၾကား ထမင္းစား နားရတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ ျဖစ္ျဖစ္၊ စာေမးပြဲခန္းထဲမွာ အေျဖ စဥ္းစားရင္း ျပဴတင္းေပါက္ကေန ေငးေမာရင္း ၾကားရတဲ့ ဥၾသသံက နား၀င္ခ်ိဳလြန္းလွပါတယ္။

တကၠသိုလ္ေရာက္တဲ့အခါ စာေမးပြဲေတြက အၿမဲလို ရွိေနတတ္ေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းက အတန္းတင္ စာေမးပြဲေတြေလာက္ ရင္မခုန္ေတာ့တာ အမွန္ပါ။ ဒါေပမယ့္လည္း ဧၿပီလ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ရွည္ ရွိေတာ့ မတ္လ - ဒီရာသီေရာက္ရင္ ေက်ာင္းနဲ႔ ခြဲရေတာ့မယ္ ဆိုတဲ့ အလိုအေလ်ာက္ တုန္႔ျပန္သိေနမႈကေတာ့ ေပ်ာက္မသြားပါေပ။ ဥၾသသံကလည္း အရင္လို ခ်ိဳသာဆြတ္ပ်ံ႕ေနဆဲပဲေလ။

ဒီအခ်ိန္ဆို တီတီစီ ေက်ာင္း၀င္းထဲမွာ အရြက္ေတြ ေၾကြေနေရာ့မယ္။ ပင္အိုထက္က ဥၾသတြန္သံေတြလည္း ရွိေနဦးမယ္လို႔ ထင္ပါရဲ႕။ သားစဥ္ေျမးဆက္ သာယာသံ ေပးေနမယ့္ ဥၾသငွက္ေလးေတြကို ကမာၻတစ္ဖက္ျခမ္းကေန ေက်းဇူးတင္လိုက္ပါတယ္။

1 comment:

ေရႊဂ်မ္း said...

ဥၾသသံေလးေတြအေၾကာင္းေျပာေတာ့ လြမ္းစရာၾကီး။ "ဒီအခ်ိန္ဆို တီတီစီ ေက်ာင္း၀င္းထဲမွာ အရြက္ေတြ ေၾကြေနေရာ့မယ္။ " ဒီစာေၾကာင္းေၾကာင့္ ပုိေတာင္ လြမ္းသြားေသးတယ္..