၁၄၊ ၅၊ ၂၀၀၈
ဘယ္လိုလြတ္လာသလဲ
ယူက်ဳမွ ဗီဒီယိုတစ္ခုကို ၾကည့္မိပါသည္။ လပြတၱာ အနီးရွိ ရြာတစ္ရြာမွ လူငယ္တစ္ဦး၏ ကိုယ္ေတြ႔ ေျပာျပခ်က္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ အေပၚအက်ႌ မပါ၊ ပုဆိုး ခါးေတာင္းက်ိဳက္ျဖင့္ လူငယ္က လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ေခြးေျခပုေလးတြင္ ထိုင္ေနသည္။ ဗီဒီယို ရိုက္ေနသူက ေမးျမန္းေနပံုရသည္။
ထိုလူငယ္တြင္ မိသားစု ေလးဦး ရွိသည့္ အနက္ ဇနီး ႏွင့္ အျခား ကေလး တစ္ဦး ဆံုးပါးခဲ့သည္။ ၄င္းကိုယ္တိုင္ပင္ သစ္ပင္ကို တြယ္ဖက္ထားရင္း ကေလးငယ္ကို ပါးစပ္ျဖင့္ ခ်ီထားႏိုင္၍ ႏွစ္ဦးသား အသက္ရွင္လာၾကျခင္းပင္။
မိမိ ထူးထူးျခားျခား သတိထားမိသည္မွာ ဤမွ် ၾကမ္းတမ္းလွသည့္ ေလာကဓံအျဖစ္အပ်က္ ကို တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ေျဖၾကားသြားႏိုင္သည့္ လူငယ္၏ အမူအယာကိုပင္။ သူ႔ကို ၾကည့္ရသည္မွာ မုသားေျပာေနသည့္ လူတစ္ဦးႏွင့္ မတူ။ ျဖစ္ရပ္မွန္ သတင္းပို႔ေနသည့္ သတင္းေထာက္ႏွင့္သာ ပို၍ တူေနသည္။ လူပံုကမူ သတင္းေထာက္ တစ္ေယာက္ႏွင့္လည္း မတူျပန္။ တကယ့္ ေတာသူေတာင္သား တစ္ေယာက္ဟန္ပန္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဟန္ေဆာင္ ေျပာၾကားေနျခင္း မဟုတ္မွန္း သိသာလွသည္။ ဒါဆို .. သူဘာေၾကာင့္ တည္ၿငိမ္ေနသနည္း။ စာရႈသူ မည္သို႔ ထင္ပါသနည္း။ ဗီဒီယိုကို ၾကည့္ခ်င္ပါက ဤလင့္ကို ႏွိပ္ပါ။
ေမးျမန္းသူ။ ။ အကို ဒီဒဏ္ရာေတြက ဘာျဖစ္တာလဲ။
ေဘးမွ လူတစ္ဦး။ ။ ပြန္းတာေပါ့ သစ္ပင္ပြန္းတာေပါ့ သစ္ပင္ ဖက္ထားတာ။ သူလည္း မယား နဲ႔ သား ပါသြားတာေပါ့။
လူငယ္။ ။ ကေလးေလး တစ္ေယာက္ကေတာ့ ပါးစပ္ကိုက္ထားတာ။
ေမးျမန္းသူ။ ။ ေၾသာ္ .. ကေလးတစ္ေယာက္ ျပန္ရတယ္။
လူငယ္။ ။ (ေခါင္းၿငိမ့္လ်က္) ရတယ္။ ပါးစပ္ကိုက္ထားတာ။
ေမးျမန္းသူ။ ။ အကို မိသားစု ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိလဲ။
လူငယ္။ ။ ေလးေယာက္။
ေမးျမန္းသူ။ ။ အခု ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ပဲ ပါလာလဲ။
လူငယ္။ ။ ႏွစ္ေယာက္ပဲ ပါလာတာေပါ့။
ေမးျမန္းသူ။ ။ ႏွစ္ေယာက္က ေသတယ္ေပါ့။
လူငယ္။ ။ ႏွစ္ေယာက္က ေသတယ္။
ထိုလူငယ္တြင္ မိသားစု ေလးဦး ရွိသည့္ အနက္ ဇနီး ႏွင့္ အျခား ကေလး တစ္ဦး ဆံုးပါးခဲ့သည္။ ၄င္းကိုယ္တိုင္ပင္ သစ္ပင္ကို တြယ္ဖက္ထားရင္း ကေလးငယ္ကို ပါးစပ္ျဖင့္ ခ်ီထားႏိုင္၍ ႏွစ္ဦးသား အသက္ရွင္လာၾကျခင္းပင္။
မိမိ ထူးထူးျခားျခား သတိထားမိသည္မွာ ဤမွ် ၾကမ္းတမ္းလွသည့္ ေလာကဓံအျဖစ္အပ်က္ ကို တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ေျဖၾကားသြားႏိုင္သည့္ လူငယ္၏ အမူအယာကိုပင္။ သူ႔ကို ၾကည့္ရသည္မွာ မုသားေျပာေနသည့္ လူတစ္ဦးႏွင့္ မတူ။ ျဖစ္ရပ္မွန္ သတင္းပို႔ေနသည့္ သတင္းေထာက္ႏွင့္သာ ပို၍ တူေနသည္။ လူပံုကမူ သတင္းေထာက္ တစ္ေယာက္ႏွင့္လည္း မတူျပန္။ တကယ့္ ေတာသူေတာင္သား တစ္ေယာက္ဟန္ပန္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဟန္ေဆာင္ ေျပာၾကားေနျခင္း မဟုတ္မွန္း သိသာလွသည္။ ဒါဆို .. သူဘာေၾကာင့္ တည္ၿငိမ္ေနသနည္း။ စာရႈသူ မည္သို႔ ထင္ပါသနည္း။ ဗီဒီယိုကို ၾကည့္ခ်င္ပါက ဤလင့္ကို ႏွိပ္ပါ။
6 comments:
They are so used to with poverty and haven't seen the outside world. they have no idea what their rights are and they will never complaint. besides, myanmar people are forgiving. This man might think he's not alone to suffer and had put everything down to fate. They might think it's wrong to express their feeling. Psychological wellbeing is not a popular topic in Myanmar.
If possible, could you please write an article (in burmese) about diseases/outbreaks likely to occur after a natural disaster and how to prevent them (as an ordinary person)and how to break the circle of disease if already occured. That might be a helpful information for volunteer persons who are not from medical community.
ၾကံဳေတြရသမ်ွထဲကမွတ္မိတာကိုေျပာရရင္ နယ္သားေတာ သားေတြက ရွင္းရွင္းဘြင္းဘြင္းေျပာတဲ့သဘာ၀ရွိျပီး၊ စကားကိုလည္းတိုတိုနဲ့ေျပာတတ္ၾကတယ္။ ၀မ္းနည္းတဲ့အခ်ိန္မွာ၀မ္းနည္းျပီး၊ျပီးရင္ ကိုယ္စားဖို ့အတြက္ ကိုယ္ဖာသာရုန္းကန္ရ ေတာ့အျမဲတပူပူမရွိသလိုပါဘဲ။ ရင္ထဲမွာပူတာကိုေတာ့ ကာယကံရွင္သာအသိဆုံးပါ။ ေတာင္သူေတြကကိုယ္ဖာသာကို ့စားဖို ့စိုက္၊ကိုယ္ဟာကုိ ေရာက္ေအာင္သြား၊ကိုယ္အိမ္မိုးကိုယ္ဖာသာမိုး၊ဘ၀ရွင္သန္ ေရးအတြက္လုံးပန္းေနရေတာ့ အျမဲတငိုငိုတရီရီနဲ ့မျဖစ္ဘူး ထင္တယ္။ ရြာက ကေလးေတြျမိဳ ့တက္ျပီးၾကံဳရာလုပ္ေတာ့ တစ္ခ်ိဳ ့မိဘေတြဟာကိုယ့္သားသမီးဘယ္မွာေန၊ဘယ္လိုေန တယ္ဆိုတာမသိတဲ ့မိဘေတြလည္းရွိပါတယ္။ မပူဘယ္သူရွိ ပမလဲ။ အေျခအေနမေပးေတာ့လည္းဒီလိုဘဲေနရတာပဲ။
After losing everything including your love ones, you become emotionless. He is not calm but he's got nothing to be sensible. Too much troubles and pains in his life forced him to be like that. Heartache view indeed.
They have been living a long time under an oppressive regime and are not able to express their feelings anymore. I don’t think they were pretending or posing in front of the cameras. To my curiosity, did your post topic say, “How we survived” or “How did he escape?” Now it’s your turn to tell us your thoughts of him.
When a person has faced such a life or death situation or a great loss, first phase of reaction is shock, disbelief and a degree of denial. It is highly possible that he was too numb to feel/ express any emotions. Only in later phases that anger and sadness will set in. That stage can take a long time before the acceptance of reality eventually take place. Theoretically, these people are very susceptible to develop Post Traumatic Stress Disorder later on. Sadly, no matter how severe the symptoms and impact on life may be, PTSD is likely to be undiagnosed and untreated in a community where people have to work hard to make ends meet on day-to-day basis.
Post a Comment