In The Line of Fire

၁၅၊ ၅၊ ၂၀၀၈

က်ည္လမ္းေၾကာင္းက်ေနျခင္း

ဦးသန္႔က ဒီလို ေျပာခဲ့သည္ ..

"in times of war and of hostilities the first casualty is truth"

စစ္တြင္း နဲ႔ အေျခအေနေတြ ရႈပ္ေထြးေနခ်ိန္မွာ “အမွန္တရား” ဟာ ပထမဆံုး သားေကာင္ ျဖစ္ရေလသည္ .. တဲ့။

မွန္လိုက္တဲ့ စကားပါေပ။ အေျခအေန ရႈပ္ေထြးခ်ိန္ ရမ္းသန္းပစ္လိုက္တဲ့က်ည္ ကြ်န္ေတာ့္မိတ္ေဆြကို ထိေလသည္။ မိတ္ေဆြ မို႔လို႔ နာေလသည္။ လမ္းမွန္ ေလ်ာက္ေနသူကို တြန္းထိုးသျဖင့္ သာ၍နာေလသည္။ ျမန္မာ အခ်င္းခ်င္း ခ်၍ အလြန္႔အလြန္ နာေလသည္။

ကိုနစ္ေနမန္း ဘေလာက္က ဒီလို ေျပာသည္။
MMEDWatch ဘေလာက္က ဒီလို သေဘာထား ေျပာသည္။
ကိုစိုးထက္ ဘေလာက္က ဒီလို တုန္႔ျပန္သည္။

ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဒီလို ေျပာေပမည္။

ေသသူကေသ၊ အိမ္ေပ်ာက္သူကေပ်ာက္၊ ဒုကၡေရာက္ေနခ်ိန္မွာ ကူညီေနသည့္လက္တစ္ဖက္ကို ပုတ္ခ်ရက္သည္။ ေၾသာ္ ... တို႔ ျမန္မာေတြ အသိဥာဏ္ ႏုံ႔လွေခ်႕ .. ဟုသာ ျမင္သည္။

လြတ္လပ္သူတိုင္း မိမိ ယံုၾကည္ရာ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ခြင့္ရွိသည္ ဆိုသည့္ အခ်က္ကို မိမိ အျပည့္အ၀ ေထာက္ခံပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ႏိုင္ငံေရး၌ မိမိ အႏိုင္ရေရး တစ္ခုတည္းကိုသာ အျမင္က်ဥ္းက်ဥ္းႏွင့္ ၾကည့္ၿပီး ညစ္ပတ္သည္မွာကား အင္မတန္ စက္ဆုပ္စရာေပ။ ခ်က္ေအာက္ကို ထိုးသည့္ လက္သီးႏွင့္သာ ပမာႏိႈင္းရေပမည္။

အထူးသျဖင့္ လူမႈကူညီေရးကိစၥမ်ား (Humanitarian Assistance) တြင္ ႏိုင္ငံေရး အျမတ္ထုတ္ၾကျခင္းသည္ သာ၍ စက္ဆုပ္စရာ ေကာင္းေပသည္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရလ်င္ ယခု နာဂစ္ မုန္တိုင္း ကယ္ဆယ္ေရးကိစၥမ်ားတြင္ အလွဴရွင္ႏိုင္ငံ အခ်ိဳ႕က၄င္း၊ လက္ခံသူႏိုင္ငံ အစိုးရက၄င္း၊ ၾကားပြဲစား ႏိုင္ငံက၄င္း၊ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရး သမားအခ်ိဳ႕က၄င္း ႏိုင္ငံေရးအရ အျမတ္ထုတ္ေနျခင္း၊ ထုတ္ရန္ႀကိဳးစားျခင္းတို႔ကို ေတြ႔ေနရေပသည္။

ထိုသူမ်ားကို ေျပာလိုသည္။

ယခုအခ်ိန္တြင္ အဓိကအက်ဆံုးမွာ ကယ္ဆယ္ေရး ကိစၥမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ လက္ရွိ အေျခအေနအတြင္းမွာ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေအာင္ အျမန္ဆံုး လုပ္ၾကရေပမည္။ လုပ္လည္း လုပ္ေနၾကပါသည္။ လက္ရွိ အေျခအေန (ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး အစရွိသည္) ကို ပိုမို တိုးတက္ ေကာင္းမြန္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္သူမ်ားလည္း လုပ္ၾကပါ။ သို႔ရာတြင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔လို လူမႈကူညီေရး လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေနသူမ်ားကို အေႏွာင့္အယွက္ မေပးဖို႔လိုပါသည္။ ပတ္မႀကီး ထိုး မေဖာက္ဖို႔ လိုပါသည္။

မည္သူက ကယ္ဆယ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မုန္တိုင္းဒဏ္သင့္ ျပည္သူမ်ား ေဘးကင္းဖို႔ရာ အဓိကပင္ မဟုတ္ပါလား။