၁၁၊ ၇၊ ၂၀၀၇
ဗ်ိဳင္း (၁)
ေတာင္းထဲထည့္ ေခါင္းေပၚရြက္ေရာင္းသည့္အရာ
ေတာင္းထဲထည့္ ေခါင္းေပၚရြက္ေရာင္းသည့္အရာ
အေမရိကားေရာက္ ျမန္မာမိသားတစ္စု၏အိမ္တြင္ ျမန္မာအမ်ား စုဆံုၾကစဥ္ကျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ တကၠသိုလ္ တတိယႏွစ္အထိတက္ၿပီး အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ အေမရိကားေရာက္လာသူ လူငယ္တစ္ဦးႏွင့္ အျခား လူႀကီးတစ္ဦးတို႔ စကား လက္ဆံုက်ေနၾကသည္။
လူႀကီး။ ။ ေအးကြာ ဦးလည္း ဒီေရာက္ေနတာ အႏွစ္သံုးဆယ္ေလာက္ ရွိၿပီ။ ျမန္မာျပည္ကိုေတာ့ အရမ္းသတိရေနတုန္းပဲ။
လူငယ္။ ။ ဟုတ္တယ္ အန္ကယ္ရာ ကြ်န္ေတာ္လည္း အရမ္းသတိရတာပဲ။ အထူးသျဖင့္ အစားအေသာက္ေပါ့။
လူႀကီး။ ။ ေမာင္ရင္က ဘယ္အစားအေသာက္ကို ပိုသတိရလဲ။
လူငယ္။ ။ (ေခါင္းအနည္းငယ္ကုတ္၍) ဟိုေလ . . . ဟိုဟာ . . . အန္ကယ္ရာ . . . ေခါင္းေပၚမွာ ေတာင္းနဲ႔ရြက္ၿပီး မနက္မနက္ဆို လာေရာင္းတဲ့ ဟာေလဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ ပါးစပ္ဖ်ားတင္ ေမ့ေနတယ္။
လူႀကီး။ ။ (မ်က္ေမွာင္က်ဳပ္လ်က္) ေနပါဦး ေမာင္ရင္ရဲ႕ ပဲျပဳတ္ ကိုေျပာတာလား။
လူငယ္။ ။ အား . . . သက္စ္ရိုက္ . . . ဟုတ္တယ္ . . . ဟုတ္တယ္။ ပဲ . . ျပဳတ္ ။ ပဲ . . ျပဳတ္ . . . ဟု ျပန္မေမ့ရန္ ဆီမန္းမန္းသကဲ့သို႔ တတြတ္တြတ္ ေရရြတ္ေနေလေတာ့သည္။
2 comments:
အဲလိုေကာင္ေလးမိ်ဳးေတြ ေသာက္ျမင္ကပ္လြန္းလို့ ။ ဒီမွာလည္း ရွိတယ္... အဂၤလိပ္လိုေျပာရတာနဲ့ ဘာနဲ့.. ။
စကၤာပူက ဗ်ိဳင္းေတြအေၾကာင္းလည္း လုပ္ပါဦး။ သိရတာေပါ့။
Post a Comment