၁၀၊ ၇၊ ၂၀၀၇
ဆီးသီးသည္ မဗ်ိဳင္း
မဗ်ိဳင္း လူ၀င္စားမ်ားကို မၾကာခဏ ႀကံဳဆံုရၿပီးသကာလ ငယ္စဥ္က ဖတ္ဖူးတဲ့ ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ကို ျပန္ေျပာလိုစိတ္ျဖစ္လာပါတယ္။
တရံေရာအခါက ရြာတစ္ရြာမွာ အလြန္တရာမွ ဆင္းရဲတဲ့ မဗ်ိဳင္းဆိုတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရွိသတဲ့။ မိဘမ်ားလည္း ကြယ္လြန္ကုန္ၾက၍ ႀကီးေဒၚအပ်ိဳႀကီးႏွင့္ ေနရရွာသတဲ့။ မဗ်ိဳင္းေလးဟာ သူငယ္ခ်င္းတစ္စုနဲ႔ ရြာထိပ္က ဆီးသီးပင္မွာ ဆီးသီးေကာက္ၿပီး မလွမ္းမကန္းက ရြာေတြမွာ သြားေရာင္းကာ ႀကီးေဒၚႀကီးကို ၀င္ေငြေလးရေအာင္ ကူညီေလ့ရွိပါတယ္။ တစ္ေန႔မွာေတာ့ ဆီးသီးေရာင္းဖို႔အလာ ရွင္ဘုရင္ႀကီးတိုင္းခန္း လွည့္တာနဲ႔ ႀကံဳပါေလေရာ။ မဗ်ိဳင္းေလးဟာ ဆီးသီးသည္ဆိုေပမယ့္ ေရွးပါရမီေၾကာင့္ အလြန္တရာမွ ေခ်ာေမာလွပေတာ့ ရွင္ဘုရင္ႀကီးလည္း ပစ္လဲက် . . ဘိုင္း . . . ျဖစ္သြားပါသတဲ့။ အဲဒါနဲ႔ ရွင္ဘုရင္ႀကီး က မဗ်ိဳင္းေလးကို ေတာ္ေကာက္ေတာ္မူၿပီး မိဘုရားအရာ ေျမာက္ေလသတဲ့။ ဒီလိုနဲ႔ မိဘုရားေလး မဗ်ိဳင္းဟာ ေရႊနန္းေတာ္ႀကီးထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ စံစားရပါေလေရာ။
ႏွစ္ေတြ အတန္ၾကာတဲ့အခါ မိဘုရား မဗ်ိဳင္းေလးဟာ ေရႊနန္းေတာ္မွာ ေနရတာ ညီးေငြ႔လာတဲ့အတြက္ ရွင္ဘုရင္ႀကီးကို မိမိရြာကို အလည္ျပန္ခြင့္ေပးဖို႔ ပန္ၾကားသတဲ့။ ရွင္ဘုရင္ႀကီးကလည္း အိမ္း ငါကိုယ္ေတာ္ျမတ္လည္း ဗေကးရွင္းမယူ တိုင္းခန္း မလွည့္လည္ျဖစ္တာၾကာၿပီ မိဘုရား မဗ်ိဳင္းနဲ႔အတူလိုက္ရင္း တိုင္းခန္းလွည့္လည္မွပဲလို႔ အႀကံျဖစ္သတဲ့။ ဒါနဲ႔ပဲ မွဴးမတ္ေတြက စီးေတာ္ဆင္၊ ျမင္း စတာေတြ ျပင္ဆင္ၿပီး တိုင္းခန္းလွည့္ဖို႔ အသင့္ျပဳလုပ္ၾကပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ မိဘုရားမဗ်ိဳင္းက ဘုရင္ႀကီးနဲ႔အတူ စီးေတာ္ဆင္ႀကီး စီးၿပီး ရြာကို ၾကြလာပါေတာ့တယ္။ ရြာထိပ္အ၀င္မွာေတာ့ မဗ်ိဳင္းရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းမ ေတြက ဆီးသီးေတြေကာက္ ဗန္းထဲ ထည့္ၿပီး ေစ်းမွာသြားေရာင္းဖို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကပါတယ္။ ျဗဳန္းဆို ဆင္ျမင္းေတြ ေရာက္လာေတာ့ ဆီးသီးသည္မေလးေတြလည္း ရုတ္ရုတ္သည္းသည္း ျဖစ္ကာ လမ္းဖယ္သူဖယ္၊ ေဘးကပ္သူကပ္နဲ႔ ျဖစ္သြားၾကပါတယ္။
မိဘုရား မဗ်ိဳင္းေလးဟာ မိန္းကေလးေတြရဲ႕ ဗန္းေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ နီညိဳညိဳ အလံုးေလးေတြကို ၾကည့္ၿပီး ဆင္ေတာ္ကဲကို လွမ္းေမးလိုက္ပါတယ္။ ဟဲ့ . . . ေမာင္ရင္ အဲဒီ နီညိဳညိဳ အလံုးေလးေတြဟာ ဘာေတြတုန္း။ ဆင္ေတာ္ကဲက ဆီးသီးပါ မိဘုရားလို႔ ျပန္ေျပာမလို႔ ျပင္တုန္း ရွင္ဘုရင္ႀကီးက မဗ်ိဳင္းေရ အဲဒါ ညည္းအရင္က ေရာင္းခဲ့တဲ့ ဆီးသီး ဆိုတာပဲလို႔ ဆိုကာ မိဘုရား အေဆာင္ေယာင္ေတြ သိမ္းေတာ္မူၿပီး ရြာမွာထားပစ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
သင္ခန္းစာ
ေမာင္ညီမေလးတို႔လည္း ဆီးသီးသည္ မဗ်ိဳင္းလို ကိုယ့္လာရင္း ဘ၀ကို မေမ့ၾကဖို႔ ဦးဦး မွာခ်င္ပါတယ္။စကားခ်ပ္
မူရင္း စာေရးဆရာကို မမွတ္မိ၍ မေဖာ္ျပႏိုင္သည္ကို ခြင့္လႊတ္ေစလိုပါသည္။ သိသူမ်ား ရွိက ေျပာပါရန္။ ဖန္တရာေတေနေသာ ပံုျပင္ေလးကို ေမာင္ရဲမြန္တစ္ေယာက္ ဘာေၾကာင့္ ဘေလာက္တင္လာပါသလဲ ဟု အေတြးေပါက္လ်င္ေတာ့ . . . ေရွ႔ေလ်ာက္ ဘေလာက္မ်ားတြင္ အေမရိကားေရာက္ မဗ်ိဳင္းမ်ား ႏွင့္ ေမာင္ဗ်ိဳင္းမ်ား အေၾကာင္း ကို အလ်ဥ္းသင့္သလို ေရးသြားရန္ စိတ္ကူးရွိသျဖင့္ ဤသို႔ အစပ်ိဳးထားေၾကာင္း အသိေပးလိုပါသည္။ ။
8 comments:
Dear Ko Ye,
You might want to use your precious time somewhere else instead of putting effort into writing about modern Mg Byines and Ma Byines. I don't know much about how things are there, but here in Yangon, they most of the time generate juicy gossips. For example, the man who unfortunately came to share our hero's name was from a common background whose then girlfriend told him when he was in army training to leave army, since his salary won't even pay for a pair of slippers for her. Anyway, I think your time is precious and not worth-spending for such stories.
စာကရွည္လို႕ ဆီပံုးမွာမေရးပဲ ဒီမွာေရးလိုက္တယ္။
dictionary မွာေတာ႕ ဗ်ိဳင္းက little egret လို႕ေတြ႕တယ္. heron အမ်ိဳးအစားထဲကပဲ။ great egret ဆိုရင္ေတာ႕ ဗ်ိဳင္းငန္းလို႕ေခၚသတဲ႕။ google image နဲ႕ရွာၾကည္႕လိုက္။
အေနာ္လည္း egret ဆိုတာ တိခဲ႕၀ူးဗ်.။ heron ေတာ႕ၾကားဖူးတယ္။ ဗမာစာေတြလည္း ပ်က္စီး။ အီးဂလိပ္စာလည္း အဆင့္မမီနဲ႕ ဒြတ္ခပဲ။ ၾကာရင္ communicate လုပ္မရျဖစ္မယ္။ ဘက္ကပ္အျဖစ္ တရုတ္စာေလး ျပင္သစ္စာေလး ျမန္ျမန္ သြားသင္ထားမွ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆက္ေရးပါဗ်ိဳ႕။ အမာခံ အားေပးေနပါတယ္။
(ကုိ) ရဲမြန္ နဲ႔ (မ)ရည္မြန္ မွားေခၚေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေမာင္ညီမေလးတို႔ လို႔သံုးလိုက္ေတာ့.. စဥ္းစားစရာျဖစ္ေနၿပီ… ဟီး…
ဟိုေန႕ကေတာ႕ေျပာတယ္ ကိုပီတိရဲ႕ တခ်ိဳ႕ကကိုယ္႕ gender မွန္ကို အေတာ္အသက္ႀကီးမွ သိရတယ္ ဆိုလား။
အဟမ္း (No comment.)
အေနာနမတ္ ခင္ဗ်ား အခုလို သတိေပးတာ ေက်းဇူးပါ။
ဗ်ိဳင္းကိုေတာ့ byine လို႔ပဲ အသံဖလွယ္ထားလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္မ်ားမွပဲ ဘိုစာလံုးနဲ႔ အလိုက္ေပး လဲလိုက္ေတာ့မယ္။
အဟဲ မႊားတဲ့အခါလည္း မႊားေပမေပါ့။ တူ၊ တူမေလး လို႔ ျဖစ္ရမွာ။ ဦးဦးလို႔ ေျပာထားမိလို႔ ေတာ္ေသးတယ္။ :p
Interesting and wondering who and how many of those mg/ma byines had triggered you to write this post. I think there are many of them wherever you go. I sometimes find myself in the similar spot where u just want to stick those plums (zee thees) down their throat to make them remember their past. :p ... but like anonymous has said, we just have to divert these energy for something more precious.
I'm wondering what brings this unidentified shadow to critic ( advice) others. Every plp have their own reason and own right to choose what they should do.
( sorry..it's none of my biz...but..I'm not so happy with such a attitude..)
Ko Ye Mon..pls just keep writing..whatever u think its worth to share. People can choose what we shoud read and like.
Post a Comment